تو مشو همره مرغان که چنین بی پر و بالی - نه امیری نه وزیری بن سبلت بچه مالی
چو هیاهوی برآری و نبینند سپاهی - بشناسند همه کس که تو طبلی و دوالی
چو خلیفه پسری تو بنه آن طبل ز گردن - بستان خنجر و جوشن که سپهدار جلالی
به خدا صاحب باغی تو ز هر باغ چه دزدی - بفروش از رز خویشت همه انگور حلالی
تو نه آن بدر کمالی که دهی نور و نگیری - بستان نور چو سائل که تو امروز هلالی
هله ای عشق برافشان گهر خویش بر اختر - که همه اختر و ماهند و تو خورشیدمثالی
بده آن دست به دستم مکشان دست که مستم - که شراب است و کباب است و یکی گوشه ای خالی
بدوان مست و خرامان به سوی مجلس سلطان - بنگر مجلس عالی که تویی مجلس عالی
نه صداعی نه خماری نه غمت ماند نه زاری - عسسی دان غم خود را به در شحنه و والی
عسس و شحنه چه گویند حریفان ملک را - همه در روی درافتند که بس خوب خصالی
مده آن دست به دستم مکشان دست ز دستم - که شراب ست و کباب ست و یکی گوشه خالی
هله شمس الحق تبریز تویی سرور خوبان - به جهان مثل تو هرگز نبود صاحب مالی
سلب العشق فوادی حصل الیوم مرادی - بزن ای مطرب عارف که زهی دولت و شادی
اذن العشق تعالوا، لتذوقوا و تنالوا - هله ای مژده شیرین، چه نسیمی و چه بادی!
کتب الروح سراحی الکاس صیاحی - ز تو اندر دورانم، که ره دور گشادی
لخلیلی دورانی، لحبیبی سیرانی - چو جهت نیست خدا را، چه روم سوی بوادی؟!
نه که بر کعبه ی اعظم دورانست و طوافی؟ - دورانی و طوافی لک، یا اهل ودادی
فتح العشق رواقا فاجیبوه سباقا - هله در گلشن جان رو، چو مریدی و مرادی
لتری فیه خمورا، و نشاطا و سرورا - که چنان عیش ندیدی تو از آن روز که زادی
انا قصرت کلامی، فتفضل بتمامی - بگشا شرح محبت هله بر رغم اعادی
گر من اندر عشق جانان نیک دانا بودمی - اندر آن یغما حریف ترک یغما بودمی
ور چو چشم خونی او بودمی من فتنه جوی - در میان حلقه های شور و غوغا بودمی
گر ضمیر هر خسی ما را نخستی در جهان - در سر و دل ها روان مانند سودا بودمی
گر نه هر روزی ز برجی سر فروکردی مهم - جا نگردانیدمی هرگز به یک جا بودمی
من نکردم جلدیی با عشق او کان آتشش - آب کردی مر مرا گر سنگ خارا بودمی
گر نکاهیدی وجودم هر دمی از درد عشق - من نه عاشق بودمی من کارافزا بودمی
ور نه موج عشق شمس الدین تبریزی بدی - کو مرا بر می کشد در قعر دریا بودمی