مرا تا زنده ام شاهم تو باشی - میان برج دل ما هم تو باشی
اگر خواب و اگر بیدار باشم - چه غم چون شاه آگاهم تو باشی
ز گمراهی چه اندیشه کنم چون - دلیل و منزل و راهم تو باشی
به جز آن آستانت کی نهم سر - ولی مستم چو دلخواهم تو باشی
ز قعر چاه بر جاهم رسانی - چه سلطان و شهنشاهم تو باشی
سخن هر چند گویم زیر و بالا - چه گویم زیر و بالا هم تو باشی
منم بی نفی رفته در ثبوتی - منم در محشر و در لا یموتی
چو یوسف بر شدم از قعر چاهی - چو یونس سر زدم از بطن حوتی
چنان گشتم ز مستی و خرابی - که خاکی را نمی دانم ز آبی
در این خانه نمی یابم کسی را - تو هشیاری بیا باشد بیابی
همین دانم که مجلس از تو برپاست - نمی دانم شرابی یا کبابی
به باطن جان جان جان جانی - به ظاهر آفتاب آفتابی
از آن رو خوش فسونی که مسیحی - از آن رو دیوسوزی که شهابی
مرا خوش خوی کن زیرا شرابی - مرا خوش بوی کن زیرا گلابی
صبایی که بخندانی چمن را - اگر چه تشنگان را تو عذابی
بیا مستان بی حد بین به بازار - اگر تو محتسب در احتسابی
چو نان خواهان گهی اندر سوالی - چو رنجوران گهی اندر جوابی
مثال برق کوته خنده تو - از آن محبوس ظلمات سحابی
درآ در مجلس سلطان باقی - ببین گردان جفان کالجوابی
تو خوش لعلی ولیکن زیر کانی - تو بس خوبی ولیکن در نقابی
به سوی شه پری باز سپیدی - وگر پری به گورستان غرابی
جوان بختا بزن دستی و می گو - شبابی یا شبابی یا شبابی
مگو با کس سخن ور سخت گیرد - بگو والله اعلم بالصواب
نسیم عشق شمس الدین وزیدی - بتو بوی جگر در چین رسیدی
تو را بر روی دل زان بوی عشقش - هزاران گلشن سودا رمیدی
به سودای جمال گلشن تو - روانها پا برهنه می دویدی
در آن ره کو دویدی هر زمانی - به هر منزل شراب نو چشیدی
گرفتی بال و پرش در چشیدن - بسی قوت که تا او خوش پریدی
در آن منزل که زان شربت نبودی - ندانستی همو که می مکیدی
که هم او محرم بود و نبودی - چو مرغ نیم بسمل می طپیدی
ولیکن از درون آن طپیدن - درون جان او لذت مزیدی
چنانکه از خلوت لذت پذیره - در آن آگه نباشد چون تنیدی
از آن لذت سراییدی سرودی - که آن را حیله جان او شنیدی
چه بشنیدی شدی او سوی تبریز - بدادی جان و دل عشقش خریدی