فهرست کتاب

• حرف: یاء: قسمت چهارم‏
• تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری - تو کبیری تو کبیری تو کبیر ابن کبیری
• ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی - نفسی در دل تنگی نفسی بر سر بامی
• مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی - ز تو پرماه شود چرخ چو بر چرخ برآیی
• مثل ذره روزن همگان گشته هوایی - که تو خورشیدشمایل به سر بام برآیی
• همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی - همه دردی کش و شادان که تو در خانه مایی
• بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی - نه در او رنج خماری نه در او خوف جدایی
• خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری - جگر حسود خون شد تو مگر جگر نداری
• تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری - چه خوش است این صبوری چه کنم نمی گذاری
• هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی - که ببرد رخت ما را همه دزد شب نهانی
• چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی - منم و خیال یاری غم و نوحه و فغانی
• صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی - صنما به حق لطفت که میان ما درآیی
• سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری - سوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری
• به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی - که ندا کند شرابش که کجاست تلخکامی
• ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی - تو نه ای ز جنس خلقان تو ز خلق آسمانی
• به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی - سوی او کند خدا رو به حدیث و همنشینی
• هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی - برسد وصال دولت بکند خدا خدایی
• صفت خدای داری چو به سینه ای درآیی - لمعان طور سینا تو ز سینه وانمایی
• بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی - صنما بلی ولیکن تو نشان بده کجایی
• منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی - مفروش خویش ارزان که تو بس گران بهایی
• به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی - که پیاله هاست مردم تو شراب بخش خنبی
• بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی - به مراد دل رسیدم به جهان بی مرادی
• هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی - به خدا به هیچ خانه تو چنین چراغ دیدی
• تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی - تو که نکته جهانی ز چه نکته می جهانی
• بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی - صنما چرا نیفتم ز چنان میی که دادی
• چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی - دل همچو آتشم را به هزار باد دادی
• دل بی قرار را گو که چو مستقر نداری - سوی مستقر اصلی ز چه رو سفر نداری
• سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری - سر خنب برگشای و برسان شراب ناری
• ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری - ز شکوفه هات دانم که تو هم ز وی خماری
• ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی - صنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی
• شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی - به میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی
• چو یقین شده ست دل را که تو جان جان جانی - بگشا در عنایت که ستون صد جهانی
• تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی - دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی
• برسید لک لک جان که بهار شد کجایی - بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی
• هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی - شب و روز در نمازی به حقیقت و غزالی
• صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی - که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی
• چه جمال جان فزایی که میان جان مایی - تو به جان چه می نمایی تو چنین شکر چرایی
• صنما تو همچو آتش قدح مدام داری - به جواب هر سلامی که کنند جام داری
• برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده ای - توبه و توبه کنان را همه گردن زده‏ای
• هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی - قمری باخبری درد دوایی عجبی
• چند روز است که شطرنج عجب می بازی - دانه بوالعجب و دام عجب می سازی
• هله هشدار که با بی خبران نستیزی - پیش مستان چنان رطل گران نستیزی
• وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی - مرغ زیرک شوی و خوش به دو پا آویزی
• به شکرخنده اگر می ببرد دل ز کسی - می دهد در عوضش جان خوشی بوالهوسی
• در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی - نزد سردان منشین کز دمشان سرد شوی
• گر گریزی به ملولی ز من سودایی - روکشان دست گزان جانب جان بازآیی
• نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای - در فروبند و همان گنده کسان را می گای
• در دلت چیست عجب که چو شکر می خندی - دوش شب با کی بدی که چو سحر می خندی
• هست اندر غم تو دلشده دانشمندی - همچو نقره ست در آتشکده دانشمندی
• ای دریغا در این خانه دمی بگشودی - مونس خویش بدیدی دل هر موجودی
• به دغل کی بگزیند دل یارم یاری - کی فریبد شه طرار مرا طراری
• مرغ اندیشه که اندر همه دل ها بپری -به خدا کز دل و از دلبر ما بی اثری
• رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری - سوی دریای معانی که گرامی گهری
• سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری - که گریزید ز خود در چمن بی خبری
• نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری - سنگ هم بوی برد نیز که زیباگهری
• شکنی شیشه مردم گرو از من گیری - همه شب عهد کنی روز شکستن‏گیری
• بر یکی بوسه حقستت که چنان می لرزی - ز آنک جان است و پی دادن جان می لرزی
• هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی - حیله کم کن نگذارم که به فن بگریزی
• ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی - تو به هر نیت خود مسخره ابلیسی
• به حق و حرمت آنک همگان را جانی - قدحی پر کن از آنک صفتش می دانی
• گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی -شکم گرسنگان را تو به نان ترسانی
• تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی - بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی
• چه حریصی که مرا بی خور و بی خواب کنی - درکشی روی و مرا روی به محراب کنی
• به شکرخنده بتا نرخ شکر می شکنی - چه زند پیش عقیق تو عقیق یمنی
• هله آن به که خوری این می و از دست روی - تا به هر جا که روی خوشدل و سرمست روی
• اگر امشب بر من باشی و خانه نروی - یا علی شیر خدا باشی یا خود علوی
• بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی - کف دریا چه کند خواجه بجز دریایی
• به شکرخنده اگر می ببرد جان ز کسی - می دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی
• ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی - چو منی تو خود خود را کی بگوید چو منی
• سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی - سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی
• هر کی از نیستی آید به سوی او خبری - اندر او از بشریت بنماید اثری
• ای شه جاودانی وی مه آسمانی - چشمه زندگانی گلشن لامکانی
• قدر غم گر چشم سر بگریستی - روز و شب ها تا سحر بگریستی
• با چنین رفتن به منزل کی رسی - با چنین خصلت به حاصل کی رسی
• چاره ای کو بهتر از دیوانگی - بسکلد صد لنگر از دیوانگی
• قره العین منی ای جان بلی - ماه بدری گرد ما گردان بلی
• بوی باغ و گلستان آید همی - بوی یار مهربان آید همی
• هر دم ای دل سوی جانان می روی - وز نظرها سخت پنهان می روی
• بار دیگر عزم رفتن کرده ای - بار دیگر دل چو آهن کرده‏ای
• بوی مشکی در جهان افکنده ای - مشک را در لامکان افکنده‏ای
• فارغم گر گشت دل آواره ای - از جهان تا کم بود غمخواره‏ای
• ای درآورده جهانی را ز پای - بانگ نای و بانگ نای و بانگ نای
• باوفا یارا جفا آموختی - این جفا را از کجا آموختی
• عاقبت از عاشقان بگریختی - وز مصاف ای پهلوان بگریختی
• اندرآ در خانه یارا ساعتی - تازه کن این جان ما را ساعتی
• گوید آن دلبر که چون همدل شدی - با هوس همراه و هم منزل شدی
• آفتابا سوی مه رویان شدی - چرخ را چون ذره ها برهم زدی
• باوفاتر گشت یارم اندکی - خوش برآمد دی نگارم اندکی
• هست امروز آنچ می باید بلی - هست نقل و باده بی حد بلی
• باز گردد عاقبت این در بلی - رو نماید یار سیمین بر بلی
• طبع چیزی نو به نو خواهد همی - چیز نو نو راهرو خواهد همی
• با من ای عشق امتحان ها می کنی - واقفی بر عجزم اما می کنی
• باز چون گل سوی گلشن می روی - با توام گر چه که بی من می روی
• ناگهان اندردویدم پیش وی - بانگ برزد مست عشق او که هی
• خوش بود گر کاهلی یک سو نهی - وز همه یاران تو زوتر برجهی
• مرحبا ای پرده تو آن پرده ای - کز جهان جان نشان آورده‏ای
• هیچ خمری بی خماری دیده ای - هیچ گل بی زخم خاری دیده‏ای
• می زنم حلقه در هر خانه ای - هست در کوی شما دیوانه‏ای
• گر سران را بی سری درواستی - سرنگونان را سری درواستی
• ای بهار سبز و تر شاد آمدی - وی نگار سیمبر شاد آمدی
• ساقی این جا هست ای مولا بلی - ره دهد ما را بر آن بالا بلی
• هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می - هم بهاری در میان ماه دی
• باد بین اندر سرم از باده ای - نوش کردم از کف شه زاده‏ای
• آه از عشق جمال حوریی - کو گرفت از عاشقانش دوریی
• ای دلی کز گلشکر پرورده ای - ای دلی کز شیر شیران خورده‏ای
• گر در آب و گر در آتش می روی - آن نمی دانم برو خوش می روی
• حرف: یاء: قسمت پنجم
• ز کجا آمده ای می دانی - ز میان حرم سبحانی
• آنچ در سینه نهان می داری - درنیابند چه می پنداری
• ای خیالی که به دل می گذری - نی خیالی نی پری نی بشری
• تو چرا جمله نبات و شکری - تو چرا دلبر و شیرین نظری
• از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی - در صد جهان نگنجی گر یک نشان بیابی
• چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی - چون شمع زنده باشی همچون شرر نخسپی
• ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی - دو دست را برافشان بیزار شو ز هستی
• گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی - گفتی قرار یابم خود بی قرار گشتی
• گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی - ور چه ز چشم دوری در جان و سینه یادی
• ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی - چیزی بیار مانی از یار ما چه دیدی
• از بهر مرغ خانه چون خانه ای بسازی - اشتر در او نگنجد با آن همه درازی
• آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی - در دل چگونه آید از راه بی قیاسی
• ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی - شادی هر مسلمان کوری هر فسوسی
• چون زخمه رجا را بر تار می کشانی - کاهل روان ره را در کار می کشانی
• ای گوهر خدایی آیینه معانی - هر دم ز تاب رویت بر عرش ارمغانی
• اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی - و اندر سماع ما را از نای و دف خبر نی
• گرمی مجوی الا از سوزش درونی - زیرا نگشت روشن دل ز آتش برونی
• ای مبدعی که سگ را بر شیر می فزایی - سنگ سیه بگیری آموزیش سقایی
• ای حیله هات شیرین تا کی مرا فریبی - آن را که ملک کردی دیگر چرا فریبی
• دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی - دی بحر تلخ بودی امروز گوهرستی
• یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی - چندین قدح بخوردی جامی به من ندادی
• ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی - والله ز سرکه رویی تو هیچ برنبندی
• در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی - یک هست نیست رنگی کز او است هر وجودی
• ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی - چون جان و دل ببردی خود را تو درکشیدی
• زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری - چون موی از آن شدم من تا تو سرم بخاری
• گر از شراب دوشین در سر خمار داری - بگذار جام ما را با این چه کار داری
• بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری - داوود روزگاری با نغمه زبوری
• گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری - در هر دو حال خود را از یار وانگیری
• چون روی آتشین را یک دم تو می نپوشی - ای دوست چند جوشم گویی که چند جوشی
• دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی - تا یک به یک بدانی اسرار را تمامی
• اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی - چون این جهان فروشد وا شد دگر جهانی
• مطرب چو زخمه ها را بر تار می کشانی - این کاهلان ره را در کار می کشانی
• ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی - زخمت بر این نشانه آمد کنون تو دانی
• رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی - جویای هر چه هستی می دانک عین آنی
• در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی - بر روی تو نشیند ای ننگ زندگانی
• با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی - رنجور و ناتوانم نایی مرا ببینی
• می زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی - یا پرده رهاوی یا پرده رهایی
• دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی - شب خوش مگو مرنجان کامشب از آن مایی
• ای برده اختیارم تو اختیار مایی - من شاخ زعفرانم تو لاله زار مایی
• هر چند بی گه آیی بی گاه خیز مایی - ای خواجه خانه بازآ بی گاه شد کجایی
• آمد ز نای دولت بار دگر نوایی - ای جان بزن تو دستی وی دل بکوب پایی
• ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی - تشنه دلان خود را کردید بس سقایی
• بوی کباب داری تو نیز دل کبابی - در تو هر آنچ گم شد در ماش بازیابی
• با صد هزار دستان آمد خیال یاری - در پای او بمیرا هر جا بود نگاری
• اندر قمارخانه چون آمدی به بازی - کارت شود حقیقت هر چند تو مجازی
• ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده ای - در جان من هر آنچ ندیدم تو دیده‏ای
• ای از جمال حسن تو عالم نشانه ای - مقصود حسن توست و دگرها بهانه‏ای
• آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی - زان سر رسد به بی سر و باسر اشارتی
• هر روز بامداد به آیین دلبری - ای جان جان جان به من آیی و دل بری
• شد جادوی حرام و حق از جادوی بری - بر تو حرام نیست که محبوب ساحری
• هر روز بامداد درآید یکی پری - بیرون کشد مرا که ز من جان کجا بری
• ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری - وز شور خویش در من شوریده ننگری
• هر روز بامداد طلبکار ما تویی - ما خوابناک و دولت بیدار ما تویی
• آن لحظه ک‏آفتاب و چراغ جهان شوی - اندر جهان مرده درآیی و جان شوی
• ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی - وی پاکشیده از ره کو شرط همرهی
• ای ساقیی که آن می احمر گرفته ای - وی مطربی که آن غزل تر گرفته‏ای
• ای ساقیی که آن می احمر گرفته ای - وی مطربی که آن غزل تر گرفته‏ای
• ای مرغ گیر دام نهانی نهاده ای - بر روی دام شعر دخانی نهاده‏ای
• مه طلعتی و شهره قبایی بدیده ای - خوبی و آتشی و بلایی بدیده‏ای
• ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه ای - یک یک بگو تو راز چو از عین خانه‏ای
• ای جان و ای دو دیده بینا چگونه ای - وی رشک ماه و گنبد مینا چگونه‏ای
• هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی - بر گرد حوض گردی و در حوض درفتی
• رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی - نادیده حکم کردن باشد غرامتی
• جان خاک آن مهی که خداش است مشتری - آن کس ملک ندید و نه انسان و نی پری
• ای عشق پرده در که تو در زیر چادری - در حسن حوریی تو و در مهر مادری
• ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری - گه لوح دل بخواندم و گه نقش کافری
• شاها بکش قطار که شهوار می کشی - دامان ما گرفته به گلزار می کشی
• ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی - دم می دهی تو گرم و دم سرد می کشی
• اندر میان جمع چه جان است آن یکی - یک جان نخوانمش که جهان است آن یکی
• گر من ز دست بازی هر غم پژولمی - زیرک نبودمی و خردمند گولمی
• ای آسمان که بر سر ما چرخ می زنی - در عشق آفتاب تو همخرقه منی
• سوگند خورده ای که از این پس جفا کنی - سوگند بشکنی و جفا را رها کنی
• تا چند از فراق مرا کار بشکنی - زاریم نشنوی و مرا زار بشکنی
• ساقی بیار باده سغراق ده منی - اندیشه را رها کن کاری است کردنی
• ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی - کار او کند که دارد از کار آگهی
• شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته ای - پرنور کن تو خیمه و خرگه چه شسته‏ای
• ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی - وز روی خوب خویشت بودی نشانیی
• بزم و شراب لعل و خرابات و کافری - ملک قلندرست و قلندر از او بری
• آن دل که گم شده ست هم از جان خویش جوی - آرام جان خویش ز جانان خویش جوی
• سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری - وصف قلندرست و قلندر از او بری
• دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی - اختر و گردون اختر و گردون برده ز زهره جام حبیبی
• خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی - دل به دلم نه که تو گمشده را یافتی
• آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی - اه که چه می زیبدش بدخوی و سرکشی
• روی من از روی تو دارد صد روشنی - جان من از جان تو یابد صد ایمنی
• هر نفسی از درون دلبر روحانیی - عربده آرد مرا از ره پنهانیی
• ای دل چون آهنت بوده چو آیینه ای - آینه با جان من مونس دیرینه‏ای
• یار در آخرزمان کرد طرب سازیی - باطن او جد جد ظاهر او بازیی
• رو که به مهمان تو می نروم ای اخی -بست مرا از طعام دود دل مطبخی
• جان و جهان می روی جان و جهان می بری - کان شکر می کشی با شکران می خوری
• بازرهان خلق را از سر و از سرکشی - ای که درون دلی چند ز دل درکشی
• لاله ستانست از عکس تو هر شوره ای - عکس لبت شهد ساخت تلخی هر غوره‏ای
• ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری - سوخته باد آینه تا تو در او ننگری
• ای که تو عشاق را همچو شکر می کشی - جان مرا خوش بکش این نفس ار می کشی
• پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی - چون تو منی من توام چند تویی و منی
• شیردلا صد هزار شیردلی کرده ای - در کرم از آفتاب نیز سبق برده‏ای
• گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده ای - گفتم نی گفت نک رنگ ترش کرده‏ای
• قصر بود روح ما نی تل ویرانه ای - همدم ما یار ما نی دم بیگانه‏ای
• بستگی این سماع هست ز بیگانه ای - ز ارچلی جغد گشت حلقه چو ویرانه‏ای
• جای دگر بوده ای زانک تهی روده ای - آب دگر خورده ای زانک گل آلوده‏ای
• حرف: یاء: قسمت ششم
• خیره چرا گشته ای خواجه مگر عاشقی - کاسه بزن کوزه خور خواجه اگر عاشقی
• نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری - صف سلیمان نگر پیش رخ آن پری
• ای صنم گلزاری چند مرا آزاری - من چو کمین فلاحم تو دهیم سالاری
• آه که دلم برد غمزه های نگاری - شیر شگرف آمد و ضعیف شکاری
• حرف: یاء: قسمت هفتم‏
• سلمک الله نیست مثل تو یاری - نیست نکوتر ز بندگی تو کاری
• خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی - جان پرانوار همچنانک تو دیدی
• از پگه ای یار زان عقار سمایی - ده به کف ما که نور دیده مایی
• چند دویدم سوی افندی - شکر که دیدم روی افندی
• می رسد ای جان باد بهاری - تا سوی گلشن دست برآری
• دوش همه شب دوش همه شب - گشتم من بر بام افندی
• گاه چو اشتر در وحل آیی - گه چو شکاری در عجل آیی
• به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی - به جای عمر عزیزی چو عمر ما نشتابی
• ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی - مرا بپرس کجا برد آن طرف که ندانی
• هزار جان مقدس هزار گوهر کانی - فدای جاه و جمالت که روح بخش جهانی
• چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی - درون روزن عالم چو روز بخت فتادی
• اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری -شبست محرم عاشق گواه ناله و زاری
• چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری - مکش تو دامن خود را که شرط نیست بیاری
• ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی - ز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونی
• گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی - گهی به هجر گرایی چه آفتی چه بلایی
• من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی - تو جز خیال نبینی که مست خواب و نعاسی
• چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی - چو صیقلی غم ها را ز آینه رندیدی
• به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی - تو هر چه می فرمایی همه شکر می خایی
• تو آسمان منی من زمین به حیرانی - که دم به دم ز دل من چه چیز رویانی
• ربود عقل و دلم را جمال آن عربی - درون غمزه مستش هزار بوالعجبی
• خدایگان جمال و خلاصه خوبی - به جان و عقل درآمد به رسم گل کوبی
• به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی - عجب عجب به کدامین ره از جهان رفتی
• چه باده بود که در دور از بگه دادی - که می شکافد دور زمانه از شادی
• ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی - ز حسرت و ز فراقت همه بمردندی
• منم که کار ندارم به غیر بی کاری - دلم ز کار زمانه گرفت بیزاری
• بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری - چو ما به هر دو جهان خود کجاست دلداری
• خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری - چه جای غم که ز هر شادمان گرو ببری
• اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری - دلت بمیرد و خوی فسردگان‏گیری
• ز بامداد درآورد دلبرم جامی - به ناشتاب چشانید خام را خامی
• چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی - که عشق سلطنت است و کمال و خودکامی
• نهان شدند معانی ز یار بی معنی - کجا روم که نروید به پیش من دیوی
• اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی - وگر به یار رسیدی چرا طرب نکنی
• اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی - وگر شراب نداری چرا خبر نکنی
• به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی - بجوشد از تک دل چشمه چشمه شیرینی
• ز بامداد دلم می پرد به سودایی - چو وام دار مرا می کند تقاضایی
• شدم به سوی چه آب همچو سقایی - برآمد از تک چه یوسفی معلایی
• رسید ترکم با چهره های گل وردی - بگفتمش چه شد آن عهد گفت اول وردی
• تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری - چگونه رطل گران خوار را به دست آری
• فرست باده جان را به رسم دلداری - بدان نشان که مرا بی نشان همی داری
• نگاهبان دو دیده ست چشم دلداری - نگاه دار نظر از رخ دگر یاری
• اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری - به جان من که نترسی و هیچ غم نخوری
• دلا همای وصالی بپر چرا نپری - تو را کسی نشناسد نه آدمی نه پری
• به من نگر که بجز من به هر کی درنگری - یقین شود که ز عشق خدای بی خبری
• بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری - بیا به دعوت شیرین ما چه می شوری
• مسلم آمد یار مرا دل افروزی - چه عشق داد مرا فضل حق زهی روزی
• بیا بیا که تو از نادرات ایامی - برادری پدری مادری دلارامی
• بلندتر شده ست آفتاب انسانی - زهی حلاوت و مستی و عشق و آسانی
• ایا مربی جان از صداع جان چونی - ایا ببرده دل از جمله دلبران چونی
• ز آب تشنه گرفته ست خشم می بینی - گرسنه آمد و با نان همی کند بینی
• بیامدیم دگربار سوی مولایی - که تا به زانوی او نیست هیچ دریایی
• تو نور دیده جان یا دو دیده مایی - که شعله شعله به نور بصر درافزایی
• تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی - مرا چه می نگری کژ به شب خریدستی
• رهید جان دوم از خودی و از هستی - شده ست صید شهنشاه خویش در مستی
• بیا بیا که چو آب حیات درخوردی - بیا بیا که شفا و دوای هر دردی
• به جان تو که بگویی وطن کجا داری - که سخت فتنه عقلی و خصم هشیاری
• به حق آنک تو جان و جهان جانداری - مرا چنانک بپرورده ای چنان داری
• شبی که دررسد از عشق پیک بیداری - بگیرد از سر عشاق خواب بیزاری
• اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری - تو خار را همه گل بین چو بهر گل زاری
• حرام گشت از این پس فغان و غمخواری - بهشت گشت جهان زانک تو جهان داری
• به اهل پرده اسرارها ببر خبری - که پرده های شما بردرید از قمری
• بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی - شکر ستان هله تا تو شکرستان باشی
• اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی - ببینی آنچ نبی دید و آنچ دید ولی
• هزار جان مقدس فدای سلطانی - که دست کفر برو برنبست پالانی
• نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی - به جای سبزه تو از خاک خوب رویانی
• بگو به جان مسافر ز رنج ها چونی - ز رنج های جهان و ز رنج ما چونی
• از این درخت بدان شاخ و بر نمی بینی - سه شاخ داری کور و کری و گرگینی
• ز بامداد دلم می جهد به سودایی - ز بامداد پگه می زند یکی رایی
• بیا بیا که شدم در غم تو سودایی - درآ درآ که به جان آمدم ز تنهایی
• ترش ترش بنشستی بهانه دربستی - که ندهم آبت زیرا که کوزه بشکستی
• بداد پندم استاد عشق از استادی - که هین بترس ز هر کس که دل بدو دادی
• ببست خواب مرا جاودانه دلداری - به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری
• کسی که باده خورد بامداد زین ساقی - خمار چشم خوشش بین و فهم کن باقی
• برست جان و دلم از خودی و از هستی - شدست خاص شهنشاه روح در مستی
• پدید گشت یکی آهوی در این وادی - به چشم آتش افکند در همه نادی
• طواف کعبه دل کن اگر دلی داری - دلست کعبه معنی تو گل چه پنداری
• ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی - نهاده جام چو خورشید بر کف دستی
• فرست باده ی جان را به رسم دلداری - بدان نشان که مرا بی نشان همی داری
• الا امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی - درافتد در جهان غوغا درافتد شور در هستی
• الا یا صاحب الذار رایت الحسن فی جاری - فاوقد بیننا نارا یطفی نوره ناری
• اگر جاماس و لقمانی وگر تو ماه کنعانی - وگر زشتی و زیبایی به وقت مرگ درمانی
• اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی - و قولوا ان ادوایی قد استولت لافنایی
• بیا بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری - کبوترهای دل ها را تویی شاهین اشکاری
• بیا ساقی که مهجورم از آن دلدار پنهانی - ز وصل او نشانم ده ز احوالم چو می‏دانی
• تویی پای علم جانا به لشکرگاه زیبایی - که سلطان سلاطینی و چوپان جمله یغمایی
• ره از اغیار خالی کن چو عزم کوی ما داری - نظر بر غیر ما مفکن چو قصد روی ما داری
• زهی بخت و زهی دولت که دریابد چنین ناری - کند امروز مردانه عجایب طرفه بازاری
• ز باد و ساغر فانی حذر کن ورنه دربانی - وگر چه صد چو خاقانی به تیغ قهر یزدانی
• عفاک الله می‏گویم بهر وردی که افزایی - دلم در خون کشی هر دم جزاک الله فرمایی
• مکن دعوی ازین معنی چو این معنی ندیدستی - غنا منمای با هر کس چو در واقع تهی دستی
• یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی - دل عشاق چون آتش تن عشاق کانونی
• گر قصد هوا کردی ور عزم جفا کردی - کو زهره که تا گویم ای دوست چرا کردی
• ای دلبر مه رویان از رحمت ما چونی - ای جان صفا چونی وی کان وفا چونی
• آخر چه شود یارا بر من نظر اندازی - این کبر و دماغت را از سر به در اندازی
• ای قبله پیشانی صد قبله جانانی - تشویش مسلمانی ای مه تو که‏رامانی
• از هر چه تو رنجیدی با دل تو بگو حالی - کای دل تو نمی گفتی کز خویش شدم خالی
• ای مرغ عجب پران از بند تو آزادی - صد مرغ دگر دامست والله که چو صیادی
• تو یوسف معنی را در چاه بلا دیدی - او را به شهنشاهی در مصر کجا دیدی
• ترکی سحری ما را می‏خواند به مهمانی - گفتم که چه سر داری ما را بچه می‏خوانی
• کشتی به غم روزی خود یاد نمی‏آری - ور یاد کنی گه گه آن هم به جفا کردی
• ما می‏نرویم ای جان زینجای دگر جایی - گر نور و فری دارد از نادره مولایی
• حرف: یاء: قسمت هشتم
• ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی - فالقهوة من شرطی، لاالتوبة من شانی
• ای خسرو خوبان دو عالم به حقیقی - شد مملکت حسن تو را مطلق قیقی
• آن سید عشاق چه از و چه حقیقی - کو راست صدارت به جهان مطلققیقی
• ای برده به غارت دلم از فطرت اولی - بگرفت غمت مملکت صورت و معنی
• ای در طلب راحت ابدان افندی - عرش‏ست تفرج گه ایوان افندی
• ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی - تو جان و جهانی تو و بیمار چرایی
• بغداد همانست که دیدی و شنیدی - رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!
• برخیز و برون آ ز دل ای ماه نهانی - کان ماه بداند که تو جانی و جهانی
• امروز ز سودای شب دوش رهیدی - امروز مکن حیله که رفت آنچه تو دیدی
• چون بدر منیرست محمد بحقیقی - کز معجز او مه شده شقا و شقیقی
• ز اینجای بیا خواجه بدانجای نه جایی - کاین جاست تو را خانه کجایی تو کجایی
• گر ساعد توحید ترا هم نفسستی - این باده به پیشت همه باد و هوسستی
• برخیز که شورید خرابات افندی - مستان نگر و نقل و شرابات افندی
• بیا هی بیا هی ببین چنگ و دف و نی - که سرش باز گشودست صلا میزند از کی
• در آیید در آیید به مهمان افندی - مترسید مترسید ز هجران افندی
• سحرگاه بیا هی و بگو ذکر پیاپی - که مستان وصالت همه مستند از می
• کجایید کجایید غریبان افندی - بیایید بیایید به مهمان افندی
• بیا ساقی باحکام افندی - بده جامی تو از جام افندی
• اگر سلطان ما را بنده باشی - همه گویند و تو فرخنده باشی
• الا ای آب حیوان از نوایی - همی گردان مرا چون آسیایی
• اتی النیروز مسرورالجنان - یحاکی لطفه لطف الجنان
• ایا ای دل غلام شمس دینی - تو سرمست مدام شمس دینی
• ایا ای جام کوته چشم فانی - تو خواهی تا ضمیر غیب خوانی
• اگر مخدوم من اندر پرستی - منم با چرخ گردون سر برستی
• الا من عشق تشریفی و عیدی - تعالوا نحو عشق منستزید
• ایا ای فر ذات ذوالجلالی - به بینایی کمال اندر کمالی
• ادر کاسی و دعنی عن فنونی - جنت و لا تحدث من جنونی
• به دلداری مرا از من برآری - من او گشتم بگو با او چه داری
• بگو ای تازه رو، کم کن ملولی - که تو رو تازه از اصل اصولی
• نخوردم از کف دلبر شرابی - شه معنی و در صورت خرابی
• به صورت گر چه تو از ما جدایی - به معنی گر خدای عین مایی
• بدام زلف چون دام افندی - در افتادم به هنگام افندی
• به پیش شمس دین چون اندر آیی - اگر چون خاک باشی چون زر آیی
• بگردان جام عشق ای شهره ساقی - نه بگذار از وجودم هیچ باقی
• به یک مستی خود در صد گناهی - بیاد نیست شو گر مرد راهی
• تو از ما نازنینا بی‏نیازی - چو عشق و بحر حسن و کبر و نازی
• تو از جانی ولی جان را ندانی - ز جانانی و جانان را ندانی
• تو گرگی کار چوپان را چه دانی - تو موشی موسی جان را چه دانی
• تو عشق شمس دین داری نهانی - نه تو تنهاش عاشق در جهانی
• جمال جان شمس الدین چو جانی - چه جان گر جان بود او خود جهانی
• چو جنگ عشق او بر ساخت سازی - بگوش جان عاشق گفت رازی
• چو دلشادم به دلدار خدایی - خدایا تو نگهدار از جدایی
• خداوندا خداوند جهانی - خداوند زمین و آسمانی
• خداوند شمس دین لطفی بکردی - برآوردی ز بحر هجر گردی
• درین نه طاق مینا ای افندی - تویی پنهان و پیدا ای افندی
• زهی خمخانه و ساقی زهی می - زهی پیمانه و رطل پیاپی
• ز عشق شمس دین این طرفه بندی - کز آن بندم گشایش بود چندی
• ز شمس الدین دلا بس دور دوری - ز دوری گوی همچون نفخ صوری
• ز شمس الدین یکی خنجر بیاری - نشانی‏شان ز هر لشکر بیاری
• ز شمس الدین ببین وصف خدایی - که می‏جوشد به دریای بقایی
• ز شمس الدین بود جان را شرابی - کزو جانست سرمست خرابی
• ز شمس الدین بیا باری تو ساقی - بگردان جام چون ناری تو ساقی
• زهی دریا زهی بحر حیاتی - زهی حسن و جمال و فر ذاتی
• در آن کعبه که تو جان بخش حاجی - زهی محتاج با اقبال راجی
• ز شاه ماست ملک نامرادی - که او حق است احسان را و بادی
• عزیزی تو کریمی لطف داری - ولیکن دور شو، چون هوشیاری
• فتاد این دل به دام پادشاهی - دو عالم را ز لطف او پناهی
• کسی کو را بود خلق خدایی - ازو یابند جانهای بقایی
• که را این زهره و یار است گویی - که گوید او تویی بی‏شک تو اویی
• گرم دیوانه و افگار خواهی - ورم رنجور زار و زار خواهی
• کریما تو گلی یا جمله قندی - که چون بینی مرا چون گل بخندی
• مرا دل گشت شیدا ای افندی - کجا رفتی از اینجا ای افندی
• مرا هر لحظه منزل آسمانی - تو را هر دم خیالی و گمانی
• مرا تا زنده‏ام شاهم تو باشی - میان برج دل ما هم تو باشی
• منم بی‏نفی رفته در ثبوتی - منم در محشر و در لا یموتی
• نسیم عشق شمس الدین وزیدی - بتو بوی جگر در چین رسیدی
• ای لعل لب تو را بهانی - و آنجا که تویی بجز عطانی
• از قصه حال ما نپرسی - وز کشتن عاشقان نترسی
• ای ساقی باده معانی - در ده تو شراب ارغوانی
• آن مهر سپهر لا یزالی - چون تافت ز مشرق معالی
• ای داده مرا بلند حالی - در تو کمیم شده کمالی
• در راه وفا اگر چو مایی - باید پی هر خسی نیایی
• در عشق تو بوده هر مقامی - تا یابد از تو او نظامی
• در ظلمت تن مرا چراغی - چه جای چراغ را دماغی
• زان روی که جان جان فزایی - از یک نظری تو دلربایی
• خواهم که میان ما درآیی - ای ماه بگو که کی برآیی
• گر زانکه هوای یار داری - با ما و منی چه کار داری
• آمد بهار ای عاشقان تا گل کند جلوه‏گری - آمد اوان بلبلان کز جان نماید دلبری
• الحمد لله الذی کاندر دو عالم اوست حی - همچون صفات ذات هو والله خالق کل شی
• ای نور چشم عقل و جان بر تخت دل سلطان تویی - چون صد هزاران ماه و خور بی‏آسمان تابان تویی
• این بار من یکبارگی از خویش دارم نفرتی - زین کثرت بی‏فایده می‏خواهدم دل وحدتی
• الحمد لله کز کرم با ما دگر در ساختی - وز بهر لشکرهای دل تو سنجقی افراختی
• ای شاه شاهان جهان الله مولانا علی - ای نور چشم عاشقان الله مولانا علی
• ای رهنمای مومنان الله مولانا علی - ای سرپوش غیب‏دان الله مولانا علی
• ای مرغ خوش الحان بخوان الله مولانا علی - تسبیح خود کن بر زبان الله مولانا علی
• باز آ کنون بشنو ز من یرلی یلی یرلی یلی - هر دم زنم تن تنن یرلی یلی یرلی یلی
• ساقی بنوش آن جام می یرلی یلی یرلی یلی - مطرب بگو بآواز نی یرلی یلی یرلی یلی
• شاد آمدی شاد آمدی ناگه ز در باز آمدی - بنشین و خوش بنشین و خوش چون محرم راز آمدی
• حرف: یاء: قسمت نهم‏
• چون همه ذوق و طربی گفت بسند احلبی - خسته دلان را سببی گفت بسند احلبی
• زخم مزن بر طرف کارگه شیشه گری - زخم مزن بر جگر خسته خسته جگری
• ای که به قصد نیم شب بسته نقاب آمدی - آن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی
• ای که خلیل من تویی بهر خدا جکی جکی - عزم جفا مکن مرو پیش من آ جکی جکی
• اشتر مست مست من بس نکند زعف عفی - جام الست داده‏ای باز مزن بصف بصفی
• پیش از آنکه از عدم کرد وجودها سری - نی ز وجود و از عدم باز شدم یکی دری
• دوش در آمد از درم لاله رخی جوانکی - آمد و نزد ما نشست فارغ و خوش زمانکی
• سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی - خاربنان خشک را از گل او طراوتی
• شست تو ماهی مرا چله نشاند مدتی - دام تو کرکس مرا داد به غم ریاضتی
• عف عف عف همی زند اشتر من ز تف تفی - وع وع وع همی کند حاسدم از شلقلقی
• گر شب وصل دیده‏ای نور ضیا چه می‏کنی - روضه او چریده‏ای آب و گیا چه می‏کنی
• هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری - می‏برمد ازو دلم چون دل تو ز بدتری
• یار دمی بکن مرا بهر خدای یاریی - نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی
• تو مشو همره مرغان که چنین بی پر و بالی - نه امیری نه وزیری بن سبلت بچه مالی
• سلب العشق فوادی حصل الیوم مرادی - بزن ای مطرب عارف که زهی دولت و شادی
• گر من اندر عشق جانان نیک دانا بودمی - اندر آن یغما حریف ترک یغما بودمی
• موسی عمران چو در طور مناجات آمدی - بیشتر بودی و یا در وقت حاجات آمدی
• نه به بیداری بخواب این حور را گردیدمی - چون تو کافر بودمی گرد تو می‏گردیدمی
• اگرت مراد باشد که نمیری و بمانی - برهان ز جهد خود راز جهان دون فانی
• سوی باغ ما نظر کن بنگر بهار باری - سوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری
• بکمال بود عشقم ز ازل که آفریدی - نه زمین بدونه گردون که دعای من شنیدی
• پرسید بلبل ای جان که بهار شد کجایی - بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی
• بشنو ز نی سماعی به زبان بی‏زبانی - شده بی‏حروف گویا به لسان ارمغانی
• تو ندیم عقل کل شو که شریف از آن لقایی - خبری فرست ما را که خلیفه خدایی
• تویی اندرین ضمیرش که فزونتر از جهانی - تو چو نکته جهانی ز چه نکته می‏جهانی
• ز هوای شمس دین جان شب و روز بی‏قراری - که ز می بر آتش آیی که ز می عظیم کاری
• ز رحیق شمس دینم تو بیار باده ساقی - که شود سوار جامی و دل پیاده ساقی
• سر و پا برهنه آمد ز نشان بی‏نشانی - ز فنای خود رسیده به بقای جاودانی
• نفسی به فکر بگشا سر درج آشنایی - بنگر به گوهر خود که چه آیی از کجایی
• تو خدای خویی تو صفات هویی - تو یکی نباشی تو هزار تویی
• آدمی جوید دایم کشی و پرهنری - عشق آنگه دهدش مستی وزیر وزیری
• آنچنان حسن کجا باشد در هر چینی - و آن چنان نرگس مخمور خوش خود بینی
• پیک هر قافله در ششدره ابلیسی - تو به هر نیت خود مسخره ابلیسی
• تا کیم دل ز غم عشق بدینسان داری - تا کیم دیده درین گوشه درافشان داری
• داده جامی ز می صرف عقیق عملی - تا برد جان و دلم را به طریق دغلی
• دل من بی‏تو خراب است تو هم می‏دانی - جگرم بی‏تو کباب است تو هم می‏دانی
• ره رو ای جان سبک خیز غریب سفری - سوی دریای معانی که گرامی گهری
• سر ز تو یافت سری روز تو دزدید پری - ز تو آموخت تری و ز تو آورد زری
• شکنی شیشه مردم گرو از من گیری - همه شب عهد کنی روز شکستن گیری
• بار دیگر حیلتی برساختی - سوی جان عاشقان پرداختی
• تا بر آوردم سر از دیوانگی - ساختم صد لشکر از دیوانگی
• تا برفت از ما چو بر ما آمدی - اندر آ جانا که بر جا آمدی
• ناگهان بستد دلم دلدارکی - شنگلی شنگولکی عیارکی
• آنچه در سینه نهان می داری - درنیابند چه می پنداری
• عذر العشق فزلت قدمی - مزج الفرقة دمعی بدمی
• از کجا آمده‏ای می‏دانی - از میان حرم سلطانی
• از صفت آینه گر به صفا در رسی - نیک مصفا دلی سخت عجائب کسی
• این دل من سوی شاه نیک تو مستعجلی - بی‏سر و بی‏پادشه گوی که لا یعقلی
• آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی - وه که چه می‏زیبدش بدخویی و سرکشی
• بر در خانه منم ای مه و ای مشتری - جمله منم تو شده گشته من از من بری
• چشم منش چون بدید گفت که نور منی - جان منش چون بدید گفت که جان منی
• وه که دلم برد غمزه‏های نگاری - شیر شگرف آمد و ضعیف شکاری
• ای کاروان منزل آخر چه بار داری - نقد ابد گزیدی یا یار زنگباری
• ای دل ز جان گذر کن تا جان جان ببینی - بگذار این جهان را تا آن جهان ببینی
• تا کی دلا تو دور از روی نگار باشی - گلزار او نبینی رنجور و زار باشی
• جامی ز عشق پر کن صاف و رواق ساقی - تا محو گردد از جان صدق و نفاق ساقی
• چون آتشین دمی را یکدم تو می نپوشی - ای دوست چند جوشم گویی که چند جوشی
• درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی - بد نام عشق جان شو، اینست نیکنامی
• گر از فتور هر کس مقصود را بمانی - میدان که تو همیشه خیره سر زمانی
• گر مرد این حدیثی ره پیش بر بمردی - ورنه بخانه بنشین چه مرد این نبردی
• وقتی خوش است ای دل بشنو بحق یاری - ارحم حنین قلبی لا تسع فی ضراری
• ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری - وز شور خویش بر من شوریده ننگری
• ای آنکه در دلی چه عجب دل گشادستی - یا در میان جانی یا جان فزاستی
• ای ماه روی با لب خندان خوش آمدی - مجموع کرده زلف پریشان خوش آمدی
• سوگند خورده ای که از این پس جفا کنی - سوگند بشکنی و جفا را رها کنی
• عمر عزیز رفت به پایان چه می‏کنی - خود را اسیر و بنده شیطان چه می‏کنی
• دلا چو بسته این خاکدان بر گذرانی - ازین خطیرم برون پر که مرغ عالم جانی
• هزار ساله رهست از تو تا مسلمانی - هزار سال دگر تا به حد انسانی
• ایا بعلم ثبات کرم تو را دعوی - یکی نجات و دوم صورت و سوم معنی
• به کوی عشق در آمد اوای گستاخی - مراقفت نکنی در بلای گستاخی
• بیا که مجلس عشقست و صحبت ساقی - بنوش باده باقی به دولت ساقی
• تا اول با خود نخروشید ربابی - در ناله نیارد همه را او به ربابی
• دمی که باز کند عشق پر بطیاری - فتد فغان به جهان وز جهان شود عاری
• ز تاب مهر رخش گشت جمله اعیان می - ز عکس طلعت او یافت زندگی هر شی
• عنان عقل گر از دست نفس بستانی - کشند غاشیه‏ات شاهدات روحانی
• میان تیرگی خواب و نور بیداری - چنان نمود مرا دوش در شب تاری
• چه جرم رفت که بازم ز در به راه کنی - جفا حواله مهجور بی‏گناه کنی
• ای دل، یک لحظه چو دیوان شوی - باز رهی خواجه دیوان شوی
• ای دل سرمست، کجا می پری؟ - بزم تو کو؟ باده کجا می خوری؟
• از مه من مست دو صد مشتری - غمزه او سحر دو صد سامری
• ای که ز تن تنگ قفص می پری - رخت به بالای فلک می بری
• باده ده، ای ساقی هر متقی - باده ی شاهنشهی راوقی
• خشم مکن خواجه پشیمان شوی - جمع نشین، ورنه پریشان شوی
• در دل من پرده ی نو می زنی - ای دل و ای دیده و ای روشنی
• صد دل و صد جان بدمی دادمی - وز جهت دادن جان شادمی
• کار به پیری و جوانیستی - پیر بمردی و جوان زیستی
• کردم با کان گهر آشتی - کردم با قرص قمر آشتی
• گر نه شکار غم دلدارمی - گردن شیر فلک افشارمی
• صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری - قمرا می رسد تو را که به خورشید بنگری
• صنما خرگه توم که بسازی و برکنی - قلمی ام به دست تو که تراشی و بشکنی
• ای دل ار محنت و بلا داری - بر خدا اعتمادها داری
• آوخ آوخ چو من وفاداری - در تمنای چون تو خون خواری
• ای خجل از تو شکر و آزادی - لایق آن وصال کو شادی
• ای که اندر میان غوغایی - خوی کن پاره‏ای به تنهایی
• ای که مستک شدی و می گویی - تو غریبی و یا از این کویی
• ای که درد مرا تو درمانی - نظری کن ز عین انسانی
• هجر ما را کنار بایستی - وین سفر را قرار بایستی
• تا تو از خویشتن سفر نکنی - خویشتن را ز خود خبر نکنی
• تا تو در بند کفر و دین باشی - دور زان یار نازنین باشی
• تا شدستی امیر چوگانی - ما شدستیم گوی میدانی
• جان جانی و جان صد جانی - می‏زنی نعره های پنهانی
• چند اندر میان غوغایی - خوی کن پاره پاره تنهایی
• حکم نو کن که شاه دورانی - سکه تازه زن که سلطانی
• خامشی ناطقی مگر جانی - می زنی نعره های پنهانی
• در غم یار، یار بایستی - یا غمم را کنار بایستی
• در برم وصل یار بایستی - یا دلم را قرار بایستی
• رو، مسلم تراست بی کاری - چونک اندر عنایت یاری
• ز اول بامداد سرمستی - ور نه دستار کژ چرا بستی
• زندگانی مجلس سامی - باد در سروری و خودکامی
• ساقیا ساقیا روا داری - که رود روز ما به هشیاری
• عشق در کفر کرد اظهاری - بست ایمان ز ترس زناری
• حرف: یاء: قسمت دهم
• گر چه تو نیم شب رسیدستی - صبح عشاق را کلیدستی
• گر تو از عاشقان یزدانی - یا تو سرمست جام سبحانی
• مستم از باده های پنهانی - وز دف و چنگ و نای پنهانی
• مستی و عاشقانه می گویی - تو غریبی و یا از این کویی
• من مراد توام مراد تویی - من غلامم چو کیقباد تویی
• هر چه هست آن خداست تاوانی - غیر او خود کجاست نادانی
• الامیر خوبان هلا تا نرنجی - بهانه نگیری و از ما نرنجی
• اسکان قلبی! علیکم ثنایی - افیضوا علینا، کووس البقائی
• اگر چه لطیفی و زیبالقایی - بجای بقا رو ز جان هوایی
• بچنگت تو خواهی که در را ببندی - بنالی چو رنجور سر را ببندی
• بتا گر تو ما را ببینی ندانی - به جان لاله زارم به رخ زعفرانی
• پذیرفت این دل ز عشقت خرابی - درآ در خرابی چو تو آفتابی
• تماشا مرونک تماشا تویی - جهان و نهان و هویدا تویی
• چو سوگند خوردی که دل سخت دیدی - مرا خود نگویی که هرگز ندیدی
• چو آن مه برآید به سوی دیاری - نماند مهان را به عشقش قراری
• چو عشقش برآرد سر از بی قراری - تو را کی گذارد که سر را بخاری
• دلا تو مرا گر ببینی ندانی - به جان آتشینم به رخ زعفرانی
• عجیب العجایب تویی در کیایی - نما روی خود، گر عجب می نمایی
• گهی پرده سوزی، گهی پرده داری - تو سر خزانی، تو جان بهاری
• گل سرخ دیدم شدم زعفرانی - یکی لعل دیدم شدم زر کانی
• نشانت که جوید که تو بی نشانی - مکانت که یابد که تو بی مکانی
• هم ایثار کردی هم اسرار گفتی - که از جور دوری و با لطف جفتی
• الا هات حمرا کالعندم - کانی ما زجتها عن دمی
• بسودای آن شاه بیچون تویی - دوان سوی آن هفت گردون تویی
• تو هر چند صدری شه مجلسی - ز هستی نرستی در این مجلسی
• ای آنکه از جهل اندر مماتی - ما راست از تو دم حیاتی
• با چرخ گردان تیره هوایی - دارد همیشه قصد جدایی
• تو چنین نبودی تو چنین چرایی - چه کنی خصومت چو ز آن مایی
• حدی نداری در خوش لقایی - مثلی نداری در جان فزایی
• خواهیم یارا کامشب نخسپی - حق خدا را کامشب نخسپی
• یا ساقی الحی اسمع جوالی - انشد فؤادی و اخبر بحالی
• باز شنیدم بوی افندی - سلمه الله خوی افندی
• دوش چشیدم جام افندی - یافتم از دل کام افندی
• آن به که مرا نمکین نکنی - تا همچو خرد گرگین نکنی
• خواهی ز جنون بویی ببری - ز اندیشه و غم می باش بری
• عشق تو خواند مرا کز من چه می گذری - نیکو نگر که منم آن را که می نگری
• در لطف گر بروی شاه همه چمنی - در قهر گر بروی که را ز بن بکنی
• سلطان منی سلطان منی - و اندر دل و جان ایمان منی
• به دست هجر تو زارم تو نیز می‏دانی - طمع به وصل تو دارم، تو نیز می‏دانی
• کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی - نیمشب بر بام مایی، تا کرمی‏طلبی
• نه ز عاقلانم که ز من بگیری - خردم تو بردی، چه ز من بگیری؟!
• رضیت بما قسم الله لی - و فوضت امری دلی خالقی
• تو جان مایی، ماه سمایی - فارغ ز جمله اندیشهایی
• مست و خوشی باده کجا خورده ی؟ - این مه نو چیست که آورده ای؟
• جان و جهان! دوش کجا بوده‏ای - نی غلطم، در دل ما بوده‏ای
• ای دل سرمست، کجا می پری؟ - بزم تو کو؟ باده کجا می خوری؟
• ای که تو از عالم ما می روی - خوش ز زمین سوی سما می روی
• آدمیی، آدمیی، آدمی - بسته دمی، زانک نه ی آن دمی
• ای جان، چندان خوبی، نوباوه ی یعقوبی - خرخاشی، آشوبی، جانها را مطلوبی
• دد کالی تیشی آینوسوای افندی چلبی - نیمشب بر بام مایی، تا کرا می‏طلبی
• لا یغرنک سد هوس عن رایی - کم قصور هدمت من عوج الارآء
• بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی - چون گذری بر سر کویش، پای نکونه که نلغزی
• سیدی ایم هو کی، خذیدی ایم هو کی - ارنی وجهک ساعة، نقتدی ایم هو کی
• الام طماعیة العاذل - ولا رای فی الحب للعاقل
• هذا طبیبی، عند الدوآء - هذا حبیبی، عند الولاء
• یا ساقی الحی اسمع سوالی - انشد فوادی، واخبر بحال
• هذا سیدی، هذا سندی - هذا سکنی، هذا مددی
• طیب الله عیشکم، لا اوحش الله من ابی - لست انسی احبتی، والجفا لیس مذهبی
• یا ملک المبعث والمحشر - لیس سوی صدرک من مصدر
• روزن دل! آه چه خوش روزنی - یا تو مگر روزن یار منی
• اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی - شرفنی بحضرة، قلت له فهکذی
• قد اسکرنی ربی من قهوة مد راری - واستغرقنی الساقی من نائله الجاری
• نسیت الیوم من عشقی صلاتی - فلا ادری عشائی من غداتی
• اتاک الصوم فی حلل السعود - فدم واسلم علی رغم الحسود
• نسیم الصبح جد بالابتشار - و بشر حین یاتی بانتشار
• الا یا مالکا رق الزمان - الا یا ناسخا، حسن الغوانی
• املا قدح البقا ندیمی! - من خمرة دنک القدیم
• یا مالک دمة الزمان - یا فاتح جنة الامعانی
• یا ساقیة المدام هاتی - وامحوا بمدامة صفاتی
• طارت حیلی و زال حیلی - اصبحت مکابدا لویلی
• قالت الکاس ارفعونی کم تحبسونی - ان جسمی فی زجاج بالنوی لا تکسرونی
• ترکبن طبقا عن طبق مولائی - انت کالروح و نحن لک کالاعض‏آء
• اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری - و تحرقت ضلوعی و جوانحی بناری
• این طریق دارهم یا سندی و سیدی - اهد الی وصالهم، ذبت من التباعد
• لا قی الفراش نارا کن هکذا حبیبی - فی النار قد تواری کن هکذا حبیبی
• الا حریم لیلی، علیکم سلامی - ادرتم علینا صفیة المدام
• اخرج عن المکان، یا صارم الزمان - واسبح سباح حوت فی قلزم المعانی
• یا من یزید حسنک حقا تحیری - اهلا و مرحبا بسراج منور
• یا ویح نفسنا بفوات الفضائل - یا ویل روحنا بفسادالوسائل
• یا ملک المحشر، ترحم لا ترتشی - کل سقیط ردی ترحمه تنعش
• قلت له مصیحا یا ملک المشرق - اقسم بالخالق مثلک لم یخلق
• یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی - فلست املک صبر نوبة الکاس
• ایا ملتقی العیش کم تبعدی - و یا فرقة الحسب کم تعتدی
• یا ولی نعمتی و سلطانی - سابق الحسن ما له ثانی
• یا ملک المغرب والمشرق - مثلک فی االعالم یخلق
• در غم یار یار بایستی - یا غمم را کنار بایستی‏
• حرف: یاء 2701 تا 2800
• 2701 مرا هر لحظه قربان است جانی‏Aتو را هر لحظه در بنده گمانی‏
• 2702 مگیر ای ساقی از مستان کرانی‏Aکه کم یابی گرانی بی گرانی‏
• 2703 ز مهجوران نمی جویی نشانی‏Aکجا رفت آن وفا و مهربانی‏
• 2704 برون کن سر که جان سرخوشانی‏Aفروکن سر ز بام بی نشانی‏
• 2705 مرا هر لحظه منزل آسمانی‏Aتو را هر دم خیالی و گمانی‏
• 2706 چه دلشادم به دلدار خدایی‏Aخدایا تو نگهدار از جدایی‏
• 2707 کجایید ای شهیدان خدایی‏Aبلاجویان دشت کربلایی‏
• 2708 تو هر روزی از آن پشته برآیی‏Aکنی مر تشنه جانان را سقایی‏
• 2709 دلاراما چنین زیبا چرایی‏Aچنین چست و چنین رعنا چرایی‏
• 2710 بیا ای غم که تو بس باوفایی‏Aکه ابر قطره های اشک هایی‏
• 2711 بیا ای یار کامروز آن مایی‏Aچو گل باید که با ما خوش برآیی‏
• 2712 بیا جانا که امروز آن مایی‏Aکجایی تو کجایی تو کجایی‏
• 2713 چنان گشتم ز مستی و خرابی‏Aکه خاکی را نمی دانم ز آبی‏
• 2714 چو اسم شمس دین اسما تو دیدی‏Aخلاصه او است در اشیاء تو دیدی‏
• 2715 مرا اندر جگر بنشست خاری‏Aبحمدالله ز باغ او است باری‏
• 2716 بگفتم با دلم آخر قراری‏Aز آتش های او آخر فراری‏
• 2717 تو جانا بی وصالش در چه کاری‏Aبه دست خویش بی وصلش چه داری‏
• 2718 بیا ای آنک سلطان جمالی‏Aکمالات کمالان را کمالی‏
• 2719 مگر تو یوسفان را دلستانی‏Aمگر تو رشک ماه آسمانی‏
• 2720 تو تا بنشسته ای بر دار فانی‏Aنشسته می روی و می نبینی‏
• 2721 نه آتش های ما را ترجمانی‏Aنه اسرار دل ما را زبانی‏
• 2722 به کوی دل فرورفتم زمانی‏Aهمی جستم ز حال دل نشانی‏
• 2723 دیدی که چه کرد یار ما دیدی‏Aمنصوبه یار باوفا دیدی‏
• 2724 روز ار دو هزار بار می آیی‏Aهر بار چو جان به کار می آیی‏
• 2725 مندیش از آن بت مسیحایی‏Aتا دل نشود سقیم و سودایی‏
• 2726 ای دیده ز نم زبون نگشتی‏Aوی دل ز فراق خون نگشتی‏
• 2727 گر وسوسه ره دهی به گوشی‏Aافسرده شوی بدان ز جوشی‏
• 2728 باغ است و بهار و سرو عالی‏Aما می نرویم از این حوالی‏
• 2729 با این همه مهر و مهربانی‏Aدل می دهدت که خشم رانی‏
• 2730 آورد خبر شکرستایی‏Aکز مصر رسید کاروانی‏
• 2731 بشنیده بدم که جان جانی‏Aآنی و هزار همچنانی‏
• 2732 ای ساقی باده معانی‏Aدرده تو شراب ارغوانی‏
• 2733 ای وصل تو آب زندگانی‏Aتدبیر خلاص ما تو دانی‏
• 2734 ای بی تو حرام زندگانی‏Aخود بی تو کدام زندگانی‏
• 2735 برجه که بهار زد صلایی‏Aدر باغ خرام چون صبایی‏
• 2736 چون سوی برادری بپویی‏Aباید که نخست رو بشویی‏
• 2737 مجلس چو چراغ و تو چو آبی‏Aوز آب چراغ را خرابی‏
• 2738 من پار بخورده ام شرابی‏Aامسال چه مستم و خرابی‏
• 2739 ای یار یگانه چند خسبی‏Aوی شاه زمانه چند خسبی‏
• 2740 بازم صنما چه می فریبی‏Aبازم به دغا چه می فریبی‏
• 2741 ای آنک تو خواب ما ببستی‏Aرفتی و به گوشه ای نشستی‏
• 2742 ای آنک تو خواب ما ببستی‏Aرفتی و به گوشه ای نشستی‏
• 2743 رو رو که از این جهان گذشتی‏Aوز محنت و امتحان گذشتی‏
• 2744 روز طرب است و سال شادی‏Aکامروز به کوی ما فتادی‏
• 2745 آخر گل و خار را بدیدی‏Aروز و شب تار را بدیدی‏
• 2746 آن را که به لطف سر بخاری‏Aاز عقل و معامله برآری‏
• 2747 خضری به میان سینه داری‏Aدر آب حیات و سبزه زاری‏
• 2748 می آید سنجق بهاری‏Aلشکرکش شور و بی قراری‏
• 2749 ای چشم و چراغ شهریاری‏Aوالله به خدا که آن تو داری‏
• 2750 ای جان و جهان چه می گریزی‏Aوی فخر شهان چه می گریزی‏
• 2751 از قصه حال ما نپرسی‏Aوز کشتن عاشقان نترسی‏
• 2752 ای دلبر بی دلان صوفی‏Aحاشا که ز جان بی وقوفی‏
• 2753 ای آنک تو شاه مطربانی‏Aزان دلبرکش بگو که دانی‏
• 2754 روزی که مرا ز من ستانی‏Aضایع مکن از من آنچ دانی‏
• 2755 چون عشق کند شکرفشانی‏Aدر جلوه شود مه نهانی‏
• 2756 ای وصل تو اصل شادمانی‏Aکان صورت هاست وین معانی‏
• 2757 کژزخمه مباش تا توانی‏Aهر زخمه که کژ زنی بمانی‏
• 2758 مست می عشق را حیا نی‏Aوین باده عشق را بها نی‏
• 2759 گویم سخن لب تو یا نی‏Aای لعل لب تو را بها نی‏
• 2760 با دل گفتم چرا چنینی‏Aتا چند به عشق همنشینی‏
• 2761 در خون دلم رسید فتوی‏Aاز جمله مفتیان معنی‏
• 2762 در عشق هر آنک شد فدایی‏Aنبود ز زمین بود سمایی‏
• 2763 عشق است دلاور و فدایی‏Aتنهارو و فرد و یک قبایی‏
• 2764 ماها چو به چرخ دل برآیی‏Aچون جان به تن جهان درآیی‏
• 2765 آن شمع چو شد طرب فزایی‏Aپروانه دلان به رقص آیی‏
• 2766 ای بی تو محال جان فزایی‏Aوی در دل و جان ما کجایی‏
• 2767 گر یار لطیف و باوفایی‏Aور از دل و جان از آن مایی‏
• 2768 ساقی انصاف خوش لقایی‏Aاز جا رفتم تو از کجایی‏
• 2769 برخیز و بزن یکی نوایی‏Aبر یاد وصال دلربایی‏
• 2770 رخ ها بنگر تو زعفرانی‏Aکز درد همی دهد نشانی‏
• 2771 ای قلب و درست را روایی‏Aپیش تو که زفت کیمیایی‏
• 2772 ای آنک تو خواب ما ببستی‏Aرفتی و به گوشه ای نشستی‏
• 2773 با یار بساز تا توانی‏Aتا بی کس و مبتلا نمانی‏
• 2774 در فنای محض افشانند مردان آستی‏Aدامن خود برفشاند از دروغ و راستی‏
• 2775 مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی‏Aشمع جان تابان مبا جز در سرای بیخودی‏
• 2776 ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی‏Aحور را از دست داده از پی کمپیرکی‏
• 2777 شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی‏Aچاره او یابد که تش بیچارگی روزی کنی‏
• 2778 ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی‏Aدر میان لطف و رحمت همچو جان پنهان تویی‏
• 2779 بانگ می زن ای منادی بر سر هر رسته ای‏Aهیچ دیدیت ای مسلمانان غلامی جسته‏ای‏
• 2780 در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی‏Aباده تنها نیست این آمیختی آمیختی‏
• 2781 ساقیا بر خاک ما چون جرعه ها می ریختی‏Aگر نمی جستی جنون ما چرا می ریختی‏
• 2782 گر شراب عشق کار جان حیوانیستی‏Aعشق شمس الدین به عالم فاش و یک سانیستی‏
• 2783 ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی‏Aای تو شمع شب فروزی مرحبا شاد آمدی‏
• 2784 در جهان گر بازجویی نیست بی سودا سری‏Aلیک این سودا غریب آمد به عالم نادری‏
• 2785 گر من از اسرار عشقش نیک دانا بودمی‏Aاندر آن یغما رفیق ترک یغما بودمی‏
• 2786 آتشینا آب حیوان از کجا آورده ای‏Aدانم این باری که الحق جان فزا آورده‏ای‏
• 2787 ای مهی کاندر نکویی از صفت افزوده ای‏Aتا بسی درهای دولت بر فلک بگشوده‏ای‏
• 2788 آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره ای‏Aصاعقه است از برق او بر جان هر بیچاره‏ای‏
• 2789 پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه ای‏Aدر شعاع شمع جانان دل گرفته خانه‏ای‏
• 2790 بار دیگر ملتی برساختی برساختی‏Aسوی جان عاشقان پرداختی پرداختی‏
• 2791 هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی‏Aدر دل هر خار غم گلزار جان افزاستی‏
• 2792 سر نهاده بر قدم های بت چین نیستی‏Aز آنک مسی در صفت خلخال زرین نیستی‏
• 2793 این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی‏Aیادآوری جهان را ز آنک در سر داشتی‏
• 2794 ای ملامت گر تو عاشق را سبک پنداشتی‏Aتا به پیش عاشقان بند و فسون برداشتی‏
• 2795 ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی‏Aای تو جان جان جانم چون ز من پنهان شدی‏
• 2796 ای که جان ها خاک پایت صورت اندیش آمدی‏Aدست بر در نه درآ در خانه خویش آمدی‏
• 2797 تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری‏Aجان به جانان کی رسانی دل به حضرت کی بری‏
• 2798 در دو چشم من نشین ای آن که از من منتری‏Aتا قمر را وانمایم کز قمر روشنتری‏
• 2799 بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری‏Aآتشی اندرزنی از سوی مه در مشتری‏
• 2800 در میان جان نشین کامروز جان دیگری‏Aکاین جهان خیره است در تو کز جهان دیگری‏
• حرف یاء 2801 تا 2900
• 2801 عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی‏Aوز برای امتحان بر نقد مردان آتشی‏
• 2802 آخر ای دلبر تو ما را می نجویی اندکی‏Aآخر ای ساقی ز غم ما را نشویی اندکی‏
• 2803 ساقیا شد عقل ها هم خانه دیوانگی‏Aکرده مالامال خون پیمانه دیوانگی‏
• 2804 چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی‏Aچون قضای آسمانی توبه ها را بشکنی‏
• 2805 ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره ای‏Aچون به اصل اصل خویش آید چنین هر پاره‏ای‏
• 2806 آه کان سایه خدا گوهردلی پرمایه ای‏Aآفتاب او نهشت اندر دو عالم سایه‏ای‏
• 2807 گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی‏Aدر درون ظلمت سودا را داناییی‏
• 2808 گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی‏Aو آنک نفی محض باشد گر چه اثباتی کنی‏
• 2809 ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی‏Aزهره آمد ز آسمان و می زند سرخوانیی‏
• 2810 ای بداده دیده های خلق را حیرانیی‏Aوی ز لشکرهای عشقت هر طرف ویرانیی‏
• 2811 از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی‏Aبا همه خویشان گرفته شیوه بیگانگی‏
• 2812 ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده ای‏Aو آن طرف کاین باده بودت از کجا ره برده‏ای‏
• 2813 اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی‏Aو مماتی فی حیاتی و حیاتی فی مماتی‏
• 2814 خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری‏Aخنک آن دم که برآید ز خزان باد بهاری‏
• 2815 بمشو همره مرغان که چنین بی پر و بالی‏Aچو نه میری نه وزیری بن سبلت به چه مالی‏
• 2816 که شکیبد ز تو ای جان که جگرگوشه جانی‏Aچه تفکر کند از مکر و ز دستان که ندانی‏
• 2817 مکن ای دوست نشاید که بخوانند و نیایی‏Aو اگر نیز بیایی بروی زود نپایی‏
• 2818 صنما چونک فریبی همه عیار فریبی‏Aصنما چون همه جانی دل هشیار فریبی‏
• 2819 اگر او ماه منستی شب من روز شدستی‏Aاگر او همرهمستی همه را راه زدستی‏
• 2820 چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی‏Aچو ز شهر تو برفتم به وداعیم ندیدی‏
• 2821 تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری‏Aتو یکی شهر بزرگی نه یکی بلکه هزاری‏
• 2822 تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری‏Aتو کبیری تو کبیری تو کبیر ابن کبیری‏
• 2823 ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی‏Aنفسی در دل تنگی نفسی بر سر بامی‏
• 2824 مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی‏Aز تو پرماه شود چرخ چو بر چرخ برآیی‏
• 2825 مثل ذره روزن همگان گشته هوایی‏Aکه تو خورشیدشمایل به سر بام برآیی‏
• 2826 همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی‏Aهمه دردی کش و شادان که تو در خانه مایی‏
• 2827 بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی‏Aنه در او رنج خماری نه در او خوف جدایی‏
• 2828 خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری‏Aجگر حسود خون شد تو مگر جگر نداری‏
• 2829 تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری‏Aچه خوش است این صبوری چه کنم نمی گذاری‏
• 2830 هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی‏Aکه ببرد رخت ما را همه دزد شب نهانی‏
• 2831 چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی‏Aمنم و خیال یاری غم و نوحه و فغانی‏
• 2832 صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی‏Aصنما به حق لطفت که میان ما درآیی‏
• 2833 سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری‏Aسوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری‏
• 2834 به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی‏Aکه ندا کند شرابش که کجاست تلخکامی‏
• 2835 ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی‏Aتو نه ای ز جنس خلقان تو ز خلق آسمانی‏
• 2836 به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی‏Aسوی او کند خدا رو به حدیث و همنشینی‏
• 2837 هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی‏Aبرسد وصال دولت بکند خدا خدایی‏
• 2838 صفت خدای داری چو به سینه ای درآیی‏Aلمعان طور سینا تو ز سینه وانمایی‏
• 2839 بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی‏Aصنما بلی ولیکن تو نشان بده کجایی‏
• 2840 منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی‏Aمفروش خویش ارزان که تو بس گران بهایی‏
• 2841 به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی‏Aکه پیاله هاست مردم تو شراب بخش خنبی‏
• 2842 بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی‏Aبه مراد دل رسیدم به جهان بی مرادی‏
• 2843 هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی‏Aبه خدا به هیچ خانه تو چنین چراغ دیدی‏
• 2844 تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی‏Aتو که نکته جهانی ز چه نکته می جهانی‏
• 2845 بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی‏Aصنما چرا نیفتم ز چنان میی که دادی‏
• 2846 چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی‏Aدل همچو آتشم را به هزار باد دادی‏
• 2847 دل بی قرار را گو که چو مستقر نداری‏Aسوی مستقر اصلی ز چه رو سفر نداری‏
• 2848 سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری‏Aسر خنب برگشای و برسان شراب ناری‏
• 2849 ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری‏Aز شکوفه هات دانم که تو هم ز وی خماری‏
• 2850 ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی‏Aصنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی‏
• 2851 شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی‏Aبه میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی‏
• 2852 چو یقین شده ست دل را که تو جان جان جانی‏Aبگشا در عنایت که ستون صد جهانی‏
• 2853 تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی‏Aدو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی‏
• 2854 برسید لک لک جان که بهار شد کجایی‏Aبشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی‏
• 2855 هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی‏Aشب و روز در نمازی به حقیقت و غزالی‏
• 2856 صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی‏Aکه چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی‏
• 2857 چه جمال جان فزایی که میان جان مایی‏Aتو به جان چه می نمایی تو چنین شکر چرایی‏
• 2858 صنما تو همچو آتش قدح مدام داری‏Aبه جواب هر سلامی که کنند جام داری‏
• 2859 برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده ای‏Aتوبه و توبه کنان را همه گردن زده‏ای‏
• 2860 هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی‏Aقمری باخبری درد دوایی عجبی‏
• 2861 چند روز است که شطرنج عجب می بازی‏Aدانه بوالعجب و دام عجب می سازی‏
• 2862 هله هشدار که با بی خبران نستیزی‏Aپیش مستان چنان رطل گران نستیزی‏
• 2863 وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی‏Aمرغ زیرک شوی و خوش به دو پا آویزی‏
• 2864 به شکرخنده اگر می ببرد دل ز کسی‏Aمی دهد در عوضش جان خوشی بوالهوسی‏
• 2865 در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی‏Aنزد سردان منشین کز دمشان سرد شوی‏
• 2866 گر گریزی به ملولی ز من سودایی‏Aروکشان دست گزان جانب جان بازآیی‏
• 2867 نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای‏Aدر فروبند و همان گنده کسان را می گای‏
• 2868 در دلت چیست عجب که چو شکر می خندی‏Aدوش شب با کی بدی که چو سحر می خندی‏
• 2869 هست اندر غم تو دلشده دانشمندی‏Aهمچو نقره ست در آتشکده دانشمندی‏
• 2870 ای دریغا در این خانه دمی بگشودی‏Aمونس خویش بدیدی دل هر موجودی‏
• 2871 به دغل کی بگزیند دل یارم یاری‏Aکی فریبد شه طرار مرا طراری‏
• 2872 مرغ اندیشه که اندر همه دل ها بپری -به خدا کز دل و از دلبر ما بی اثری‏
• 2873 رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری‏Aسوی دریای معانی که گرامی گهری‏
• 2874 سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری‏Aکه گریزید ز خود در چمن بی خبری‏
• 2875 نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری‏Aسنگ هم بوی برد نیز که زیباگهری‏
• 2876 شکنی شیشه مردم گرو از من گیری‏Aهمه شب عهد کنی روز شکستن‏گیری‏
• 2877 بر یکی بوسه حقستت که چنان می لرزی‏Aز آنک جان است و پی دادن جان می لرزی‏
• 2878 هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی‏Aحیله کم کن نگذارم که به فن بگریزی‏
• 2879 ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی‏Aتو به هر نیت خود مسخره ابلیسی‏
• 2880 به حق و حرمت آنک همگان را جانی‏Aقدحی پر کن از آنک صفتش می دانی‏
• 2881 گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی -شکم گرسنگان را تو به نان ترسانی‏
• 2882 تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی‏Aبر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی‏
• 2883 چه حریصی که مرا بی خور و بی خواب کنی‏Aدرکشی روی و مرا روی به محراب کنی‏
• 2884 به شکرخنده بتا نرخ شکر می شکنی‏Aچه زند پیش عقیق تو عقیق یمنی‏
• 2885 هله آن به که خوری این می و از دست روی‏Aتا به هر جا که روی خوشدل و سرمست روی‏
• 2886 اگر امشب بر من باشی و خانه نروی‏Aیا علی شیر خدا باشی یا خود علوی‏
• 2887 بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی‏Aکف دریا چه کند خواجه بجز دریایی‏
• 2888 به شکرخنده اگر می ببرد جان ز کسی‏Aمی دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی‏
• 2889 ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی‏Aچو منی تو خود خود را کی بگوید چو منی‏
• 2890 سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی‏Aسر فروکن به کرم ای که بر این بالایی‏
• 2891 هر کی از نیستی آید به سوی او خبری‏Aاندر او از بشریت بنماید اثری‏
• 2892 ای شه جاودانی وی مه آسمانی‏Aچشمه زندگانی گلشن لامکانی‏
• 2893 قدر غم گر چشم سر بگریستی‏Aروز و شب ها تا سحر بگریستی‏
• 2894 با چنین رفتن به منزل کی رسی‏Aبا چنین خصلت به حاصل کی رسی‏
• 2895 چاره ای کو بهتر از دیوانگی‏Aبسکلد صد لنگر از دیوانگی‏
• 2896 قره العین منی ای جان بلی‏Aماه بدری گرد ما گردان بلی‏
• 2897 بوی باغ و گلستان آید همی‏Aبوی یار مهربان آید همی‏
• 2898 هر دم ای دل سوی جانان می روی‏Aوز نظرها سخت پنهان می روی‏
• 2899 بار دیگر عزم رفتن کرده ای‏Aبار دیگر دل چو آهن کرده‏ای‏
• 2900 بوی مشکی در جهان افکنده ای‏Aمشک را در لامکان افکنده‏ای‏
• حرف یاء 2901 تا 3000
• 2901 فارغم گر گشت دل آواره ای‏Aاز جهان تا کم بود غمخواره‏ای‏
• 2902 ای درآورده جهانی را ز پای‏Aبانگ نای و بانگ نای و بانگ نای‏
• 2903 باوفا یارا جفا آموختی‏Aاین جفا را از کجا آموختی‏
• 2904 عاقبت از عاشقان بگریختی‏Aوز مصاف ای پهلوان بگریختی‏
• 2905 اندرآ در خانه یارا ساعتی‏Aتازه کن این جان ما را ساعتی‏
• 2906 گوید آن دلبر که چون همدل شدی‏Aبا هوس همراه و هم منزل شدی‏
• 2907 آفتابا سوی مه رویان شدی‏Aچرخ را چون ذره ها برهم زدی‏
• 2908 باوفاتر گشت یارم اندکی‏Aخوش برآمد دی نگارم اندکی‏
• 2909 هست امروز آنچ می باید بلی‏Aهست نقل و باده بی حد بلی‏
• 2910 باز گردد عاقبت این در بلی‏Aرو نماید یار سیمین بر بلی‏
• 2911 طبع چیزی نو به نو خواهد همی‏Aچیز نو نو راهرو خواهد همی‏
• 2912 با من ای عشق امتحان ها می کنی‏Aواقفی بر عجزم اما می کنی‏
• 2913 باز چون گل سوی گلشن می روی‏Aبا توام گر چه که بی من می روی‏
• 2914 ناگهان اندردویدم پیش وی‏Aبانگ برزد مست عشق او که هی‏
• 2915 خوش بود گر کاهلی یک سو نهی‏Aوز همه یاران تو زوتر برجهی‏
• 2916 مرحبا ای پرده تو آن پرده ای‏Aکز جهان جان نشان آورده‏ای‏
• 2917 هیچ خمری بی خماری دیده ای‏Aهیچ گل بی زخم خاری دیده‏ای‏
• 2918 می زنم حلقه در هر خانه ای‏Aهست در کوی شما دیوانه‏ای‏
• 2919 گر سران را بی سری درواستی‏Aسرنگونان را سری درواستی‏
• 2920 ای بهار سبز و تر شاد آمدی‏Aوی نگار سیمبر شاد آمدی‏
• 2921 ساقی این جا هست ای مولا بلی‏Aره دهد ما را بر آن بالا بلی‏
• 2922 هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می‏Aهم بهاری در میان ماه دی‏
• 2923 باد بین اندر سرم از باده ای‏Aنوش کردم از کف شه زاده‏ای‏
• 2924 آه از عشق جمال حوریی‏Aکو گرفت از عاشقانش دوریی‏
• 2925 ای دلی کز گلشکر پرورده ای‏Aای دلی کز شیر شیران خورده‏ای‏
• 2926 گر در آب و گر در آتش می روی‏Aآن نمی دانم برو خوش می روی‏
• 2927 ز کجا آمده ای می دانی‏Aز میان حرم سبحانی‏
• 2928 آنچ در سینه نهان می داری‏Aدرنیابند چه می پنداری‏
• 2929 ای خیالی که به دل می گذری‏Aنی خیالی نی پری نی بشری‏
• 2930 تو چرا جمله نبات و شکری‏Aتو چرا دلبر و شیرین نظری‏
• 2931 از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی‏Aدر صد جهان نگنجی گر یک نشان بیابی‏
• 2932 چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی‏Aچون شمع زنده باشی همچون شرر نخسپی‏
• 2933 ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی‏Aدو دست را برافشان بیزار شو ز هستی‏
• 2934 گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی‏Aگفتی قرار یابم خود بی قرار گشتی‏
• 2935 گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی‏Aور چه ز چشم دوری در جان و سینه یادی‏
• 2936 ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی‏Aچیزی بیار مانی از یار ما چه دیدی‏
• 2937 از بهر مرغ خانه چون خانه ای بسازی‏Aاشتر در او نگنجد با آن همه درازی‏
• 2938 آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی‏Aدر دل چگونه آید از راه بی قیاسی‏
• 2939 ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی‏Aشادی هر مسلمان کوری هر فسوسی‏
• 2940 چون زخمه رجا را بر تار می کشانی‏Aکاهل روان ره را در کار می کشانی‏
• 2941 ای گوهر خدایی آیینه معانی‏Aهر دم ز تاب رویت بر عرش ارمغانی‏
• 2942 اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی‏Aو اندر سماع ما را از نای و دف خبر نی‏
• 2943 گرمی مجوی الا از سوزش درونی‏Aزیرا نگشت روشن دل ز آتش برونی‏
• 2944 ای مبدعی که سگ را بر شیر می فزایی‏Aسنگ سیه بگیری آموزیش سقایی‏
• 2945 ای حیله هات شیرین تا کی مرا فریبی‏Aآن را که ملک کردی دیگر چرا فریبی‏
• 2946 دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی‏Aدی بحر تلخ بودی امروز گوهرستی‏
• 2947 یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی‏Aچندین قدح بخوردی جامی به من ندادی‏
• 2948 ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی‏Aوالله ز سرکه رویی تو هیچ برنبندی‏
• 2949 در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی‏Aیک هست نیست رنگی کز او است هر وجودی‏
• 2950 ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی‏Aچون جان و دل ببردی خود را تو درکشیدی‏
• 2951 زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری‏Aچون موی از آن شدم من تا تو سرم بخاری‏
• 2952 گر از شراب دوشین در سر خمار داری‏Aبگذار جام ما را با این چه کار داری‏
• 2953 بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری‏Aداوود روزگاری با نغمه زبوری‏
• 2954 گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری‏Aدر هر دو حال خود را از یار وانگیری‏
• 2955 چون روی آتشین را یک دم تو می نپوشی‏Aای دوست چند جوشم گویی که چند جوشی‏
• 2956 دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی‏Aتا یک به یک بدانی اسرار را تمامی‏
• 2957 اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی‏Aچون این جهان فروشد وا شد دگر جهانی‏
• 2958 مطرب چو زخمه ها را بر تار می کشانی‏Aاین کاهلان ره را در کار می کشانی‏
• 2959 ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی‏Aزخمت بر این نشانه آمد کنون تو دانی‏
• 2960 رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی‏Aجویای هر چه هستی می دانک عین آنی‏
• 2961 در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی‏Aبر روی تو نشیند ای ننگ زندگانی‏
• 2962 با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی‏Aرنجور و ناتوانم نایی مرا ببینی‏
• 2963 می زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی‏Aیا پرده رهاوی یا پرده رهایی‏
• 2964 دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی‏Aشب خوش مگو مرنجان کامشب از آن مایی‏
• 2965 ای برده اختیارم تو اختیار مایی‏Aمن شاخ زعفرانم تو لاله زار مایی‏
• 2966 هر چند بی گه آیی بی گاه خیز مایی‏Aای خواجه خانه بازآ بی گاه شد کجایی‏
• 2967 آمد ز نای دولت بار دگر نوایی‏Aای جان بزن تو دستی وی دل بکوب پایی‏
• 2968 ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی‏Aتشنه دلان خود را کردید بس سقایی‏
• 2969 بوی کباب داری تو نیز دل کبابی‏Aدر تو هر آنچ گم شد در ماش بازیابی‏
• 2970 با صد هزار دستان آمد خیال یاری‏Aدر پای او بمیرا هر جا بود نگاری‏
• 2971 اندر قمارخانه چون آمدی به بازی‏Aکارت شود حقیقت هر چند تو مجازی‏
• 2972 ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده ای‏Aدر جان من هر آنچ ندیدم تو دیده‏ای‏
• 2973 ای از جمال حسن تو عالم نشانه ای‏Aمقصود حسن توست و دگرها بهانه‏ای‏
• 2974 آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی‏Aزان سر رسد به بی سر و باسر اشارتی‏
• 2975 هر روز بامداد به آیین دلبری‏Aای جان جان جان به من آیی و دل بری‏
• 2976 شد جادوی حرام و حق از جادوی بری‏Aبر تو حرام نیست که محبوب ساحری‏
• 2977 هر روز بامداد درآید یکی پری‏Aبیرون کشد مرا که ز من جان کجا بری‏
• 2978 ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری‏Aوز شور خویش در من شوریده ننگری‏
• 2979 هر روز بامداد طلبکار ما تویی‏Aما خوابناک و دولت بیدار ما تویی‏
• 2980 آن لحظه ک‏آفتاب و چراغ جهان شوی‏Aاندر جهان مرده درآیی و جان شوی‏
• 2981 ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی‏Aوی پاکشیده از ره کو شرط همرهی‏
• 2982 ای ساقیی که آن می احمر گرفته ای‏Aوی مطربی که آن غزل تر گرفته‏ای‏
• 2983 ای ساقیی که آن می احمر گرفته ای‏Aوی مطربی که آن غزل تر گرفته‏ای‏
• 2984 ای مرغ گیر دام نهانی نهاده ای‏Aبر روی دام شعر دخانی نهاده‏ای‏
• 2985 مه طلعتی و شهره قبایی بدیده ای‏Aخوبی و آتشی و بلایی بدیده‏ای‏
• 2986 ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه ای‏Aیک یک بگو تو راز چو از عین خانه‏ای‏
• 2987 ای جان و ای دو دیده بینا چگونه ای‏Aوی رشک ماه و گنبد مینا چگونه‏ای‏
• 2988 هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی‏Aبر گرد حوض گردی و در حوض درفتی‏
• 2989 رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی‏Aنادیده حکم کردن باشد غرامتی‏
• 2990 جان خاک آن مهی که خداش است مشتری‏Aآن کس ملک ندید و نه انسان و نی پری‏
• 2991 ای عشق پرده در که تو در زیر چادری‏Aدر حسن حوریی تو و در مهر مادری‏
• 2992 ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری‏Aگه لوح دل بخواندم و گه نقش کافری‏
• 2993 شاها بکش قطار که شهوار می کشی‏Aدامان ما گرفته به گلزار می کشی‏
• 2994 ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی‏Aدم می دهی تو گرم و دم سرد می کشی‏
• 2995 اندر میان جمع چه جان است آن یکی‏Aیک جان نخوانمش که جهان است آن یکی‏
• 2996 گر من ز دست بازی هر غم پژولمی‏Aزیرک نبودمی و خردمند گولمی‏
• 2997 ای آسمان که بر سر ما چرخ می زنی‏Aدر عشق آفتاب تو همخرقه منی‏
• 2998 سوگند خورده ای که از این پس جفا کنی‏Aسوگند بشکنی و جفا را رها کنی‏
• 2999 تا چند از فراق مرا کار بشکنی‏Aزاریم نشنوی و مرا زار بشکنی‏
• 3000 ساقی بیار باده سغراق ده منی‏Aاندیشه را رها کن کاری است کردنی‏
• حرف یاء 3001 تا 3100
• 3001 ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی‏Aکار او کند که دارد از کار آگهی‏
• 3002 شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته ای‏Aپرنور کن تو خیمه و خرگه چه شسته‏ای‏
• 3003 ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی‏Aوز روی خوب خویشت بودی نشانیی‏
• 3004 بزم و شراب لعل و خرابات و کافری‏Aملک قلندرست و قلندر از او بری‏
• 3005 آن دل که گم شده ست هم از جان خویش جوی‏Aآرام جان خویش ز جانان خویش جوی‏
• 3006 سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری‏Aوصف قلندرست و قلندر از او بری‏
• 3007 دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی‏Aاختر و گردون اختر و گردون برده ز زهره جام حبیبی‏
• 3008 خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی‏Aدل به دلم نه که تو گمشده را یافتی‏
• 3009 آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی‏Aاه که چه می زیبدش بدخوی و سرکشی‏
• 3010 روی من از روی تو دارد صد روشنی‏Aجان من از جان تو یابد صد ایمنی‏
• 3011 هر نفسی از درون دلبر روحانیی‏Aعربده آرد مرا از ره پنهانیی‏
• 3012 ای دل چون آهنت بوده چو آیینه ای‏Aآینه با جان من مونس دیرینه‏ای‏
• 3013 یار در آخرزمان کرد طرب سازیی‏Aباطن او جد جد ظاهر او بازیی‏
• 3014 رو که به مهمان تو می نروم ای اخی -بست مرا از طعام دود دل مطبخی‏
• 3015 جان و جهان می روی جان و جهان می بری‏Aکان شکر می کشی با شکران می خوری‏
• 3016 بازرهان خلق را از سر و از سرکشی‏Aای که درون دلی چند ز دل درکشی‏
• 3017 لاله ستانست از عکس تو هر شوره ای‏Aعکس لبت شهد ساخت تلخی هر غوره‏ای‏
• 3018 ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری‏Aسوخته باد آینه تا تو در او ننگری‏
• 3019 ای که تو عشاق را همچو شکر می کشی‏Aجان مرا خوش بکش این نفس ار می کشی‏
• 3020 پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی‏Aچون تو منی من توام چند تویی و منی‏
• 3021 شیردلا صد هزار شیردلی کرده ای‏Aدر کرم از آفتاب نیز سبق برده‏ای‏
• 3022 گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده ای‏Aگفتم نی گفت نک رنگ ترش کرده‏ای‏
• 3023 قصر بود روح ما نی تل ویرانه ای‏Aهمدم ما یار ما نی دم بیگانه‏ای‏
• 3024 بستگی این سماع هست ز بیگانه ای‏Aز ارچلی جغد گشت حلقه چو ویرانه‏ای‏
• 3025 جای دگر بوده ای زانک تهی روده ای‏Aآب دگر خورده ای زانک گل آلوده‏ای‏
• 3026 خیره چرا گشته ای خواجه مگر عاشقی‏Aکاسه بزن کوزه خور خواجه اگر عاشقی‏
• 3027 نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری‏Aصف سلیمان نگر پیش رخ آن پری‏
• 3028 ای صنم گلزاری چند مرا آزاری‏Aمن چو کمین فلاحم تو دهیم سالاری‏
• 3029 آه که دلم برد غمزه های نگاری‏Aشیر شگرف آمد و ضعیف شکاری‏
• 3030 سلمک الله نیست مثل تو یاری‏Aنیست نکوتر ز بندگی تو کاری‏
• 3031 خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی‏Aجان پرانوار همچنانک تو دیدی‏
• 3032 از پگه ای یار زان عقار سمایی‏Aده به کف ما که نور دیده مایی‏
• 3033 چند دویدم سوی افندی‏Aشکر که دیدم روی افندی‏
• 3034 می رسد ای جان باد بهاری‏Aتا سوی گلشن دست برآری‏
• 3035 دوش همه شب دوش همه شب‏Aگشتم من بر بام افندی‏
• 3036 گاه چو اشتر در وحل آیی‏Aگه چو شکاری در عجل آیی‏
• 3037 به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی‏Aبه جای عمر عزیزی چو عمر ما نشتابی‏
• 3038 ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی‏Aمرا بپرس کجا برد آن طرف که ندانی‏
• 3039 هزار جان مقدس هزار گوهر کانی‏Aفدای جاه و جمالت که روح بخش جهانی‏
• 3040 چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی‏Aدرون روزن عالم چو روز بخت فتادی‏
• 3041 اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری -شبست محرم عاشق گواه ناله و زاری‏
• 3042 چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری‏Aمکش تو دامن خود را که شرط نیست بیاری‏
• 3043 ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی‏Aز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونی‏
• 3044 گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی‏Aگهی به هجر گرایی چه آفتی چه بلایی‏
• 3045 من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی‏Aتو جز خیال نبینی که مست خواب و نعاسی‏
• 3046 چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی‏Aچو صیقلی غم ها را ز آینه رندیدی‏
• 3047 به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی‏Aتو هر چه می فرمایی همه شکر می خایی‏
• 3048 تو آسمان منی من زمین به حیرانی‏Aکه دم به دم ز دل من چه چیز رویانی‏
• 3049 ربود عقل و دلم را جمال آن عربی‏Aدرون غمزه مستش هزار بوالعجبی‏
• 3050 خدایگان جمال و خلاصه خوبی‏Aبه جان و عقل درآمد به رسم گل کوبی‏
• 3051 به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی‏Aعجب عجب به کدامین ره از جهان رفتی‏
• 3052 چه باده بود که در دور از بگه دادی‏Aکه می شکافد دور زمانه از شادی‏
• 3053 ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی‏Aز حسرت و ز فراقت همه بمردندی‏
• 3054 منم که کار ندارم به غیر بی کاری‏Aدلم ز کار زمانه گرفت بیزاری‏
• 3055 بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری‏Aچو ما به هر دو جهان خود کجاست دلداری‏
• 3056 خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری‏Aچه جای غم که ز هر شادمان گرو ببری‏
• 3057 اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری‏Aدلت بمیرد و خوی فسردگان‏گیری‏
• 3058 ز بامداد درآورد دلبرم جامی‏Aبه ناشتاب چشانید خام را خامی‏
• 3059 چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی‏Aکه عشق سلطنت است و کمال و خودکامی‏
• 3060 نهان شدند معانی ز یار بی معنی‏Aکجا روم که نروید به پیش من دیوی‏
• 3061 اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی‏Aوگر به یار رسیدی چرا طرب نکنی‏
• 3062 اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی‏Aوگر شراب نداری چرا خبر نکنی‏
• 3063 به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی‏Aبجوشد از تک دل چشمه چشمه شیرینی‏
• 3064 ز بامداد دلم می پرد به سودایی‏Aچو وام دار مرا می کند تقاضایی‏
• 3065 شدم به سوی چه آب همچو سقایی‏Aبرآمد از تک چه یوسفی معلایی‏
• 3066 رسید ترکم با چهره های گل وردی‏Aبگفتمش چه شد آن عهد گفت اول وردی‏
• 3067 تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری‏Aچگونه رطل گران خوار را به دست آری‏
• 3068 فرست باده جان را به رسم دلداری‏Aبدان نشان که مرا بی نشان همی داری‏
• 3069 نگاهبان دو دیده ست چشم دلداری‏Aنگاه دار نظر از رخ دگر یاری‏
• 3070 اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری‏Aبه جان من که نترسی و هیچ غم نخوری‏
• 3071 دلا همای وصالی بپر چرا نپری‏Aتو را کسی نشناسد نه آدمی نه پری‏
• 3072 به من نگر که بجز من به هر کی درنگری‏Aیقین شود که ز عشق خدای بی خبری‏
• 3073 بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری‏Aبیا به دعوت شیرین ما چه می شوری‏
• 3074 مسلم آمد یار مرا دل افروزی‏Aچه عشق داد مرا فضل حق زهی روزی‏
• 3075 بیا بیا که تو از نادرات ایامی‏Aبرادری پدری مادری دلارامی‏
• 3076 بلندتر شده ست آفتاب انسانی‏Aزهی حلاوت و مستی و عشق و آسانی‏
• 3077 ایا مربی جان از صداع جان چونی‏Aایا ببرده دل از جمله دلبران چونی‏
• 3078 ز آب تشنه گرفته ست خشم می بینی‏Aگرسنه آمد و با نان همی کند بینی‏
• 3079 بیامدیم دگربار سوی مولایی‏Aکه تا به زانوی او نیست هیچ دریایی‏
• 3080 تو نور دیده جان یا دو دیده مایی‏Aکه شعله شعله به نور بصر درافزایی‏
• 3081 تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی‏Aمرا چه می نگری کژ به شب خریدستی‏
• 3082 رهید جان دوم از خودی و از هستی‏Aشده ست صید شهنشاه خویش در مستی‏
• 3083 بیا بیا که چو آب حیات درخوردی‏Aبیا بیا که شفا و دوای هر دردی‏
• 3084 به جان تو که بگویی وطن کجا داری‏Aکه سخت فتنه عقلی و خصم هشیاری‏
• 3085 به حق آنک تو جان و جهان جانداری‏Aمرا چنانک بپرورده ای چنان داری‏
• 3086 شبی که دررسد از عشق پیک بیداری‏Aبگیرد از سر عشاق خواب بیزاری‏
• 3087 اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری‏Aتو خار را همه گل بین چو بهر گل زاری‏
• 3088 حرام گشت از این پس فغان و غمخواری‏Aبهشت گشت جهان زانک تو جهان داری‏
• 3089 به اهل پرده اسرارها ببر خبری‏Aکه پرده های شما بردرید از قمری‏
• 3090 بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی‏Aشکر ستان هله تا تو شکرستان باشی‏
• 3091 اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی‏Aببینی آنچ نبی دید و آنچ دید ولی‏
• 3092 هزار جان مقدس فدای سلطانی‏Aکه دست کفر برو برنبست پالانی‏
• 3093 نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی‏Aبه جای سبزه تو از خاک خوب رویانی‏
• 3094 بگو به جان مسافر ز رنج ها چونی‏Aز رنج های جهان و ز رنج ما چونی‏
• 3095 از این درخت بدان شاخ و بر نمی بینی‏Aسه شاخ داری کور و کری و گرگینی‏
• 3096 ز بامداد دلم می جهد به سودایی‏Aز بامداد پگه می زند یکی رایی‏
• 3097 بیا بیا که شدم در غم تو سودایی‏Aدرآ درآ که به جان آمدم ز تنهایی‏
• 3098 ترش ترش بنشستی بهانه دربستی‏Aکه ندهم آبت زیرا که کوزه بشکستی‏
• 3099 بداد پندم استاد عشق از استادی‏Aکه هین بترس ز هر کس که دل بدو دادی‏
• 3100 ببست خواب مرا جاودانه دلداری‏Aبه زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری‏
• حرف یاء 3101 تا 3200
• 3101 کسی که باده خورد بامداد زین ساقی‏Aخمار چشم خوشش بین و فهم کن باقی‏
• 3102 برست جان و دلم از خودی و از هستی‏Aشدست خاص شهنشاه روح در مستی‏
• 3103 پدید گشت یکی آهوی در این وادی‏Aبه چشم آتش افکند در همه نادی‏
• 3104 طواف کعبه دل کن اگر دلی داری‏Aدلست کعبه معنی تو گل چه پنداری‏
• 3105 ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی‏Aنهاده جام چو خورشید بر کف دستی‏
• 3106 فرست باده ی جان را به رسم دلداری‏Aبدان نشان که مرا بی نشان همی داری‏
• 3107 الا امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی‏Aدرافتد در جهان غوغا درافتد شور در هستی‏
• 3108 الا یا صاحب الذار رایت الحسن فی جاری‏Aفاوقد بیننا نارا یطفی نوره ناری‏
• 3109 اگر جاماس و لقمانی وگر تو ماه کنعانی‏Aوگر زشتی و زیبایی به وقت مرگ درمانی‏
• 3110 اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی‏Aو قولوا ان ادوایی قد استولت لافنایی‏
• 3111 بیا بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری‏Aکبوترهای دل ها را تویی شاهین اشکاری‏
• 3112 بیا ساقی که مهجورم از آن دلدار پنهانی‏Aز وصل او نشانم ده ز احوالم چو می‏دانی‏
• 3113 تویی پای علم جانا به لشکرگاه زیبایی‏Aکه سلطان سلاطینی و چوپان جمله یغمایی‏
• 3114 ره از اغیار خالی کن چو عزم کوی ما داری‏Aنظر بر غیر ما مفکن چو قصد روی ما داری‏
• 3115 زهی بخت و زهی دولت که دریابد چنین ناری‏Aکند امروز مردانه عجایب طرفه بازاری‏
• 3116 ز باد و ساغر فانی حذر کن ورنه دربانی‏Aوگر چه صد چو خاقانی به تیغ قهر یزدانی‏
• 3117 عفاک الله می‏گویم بهر وردی که افزایی‏Aدلم در خون کشی هر دم جزاک الله فرمایی‏
• 3118 مکن دعوی ازین معنی چو این معنی ندیدستی‏Aغنا منمای با هر کس چو در واقع تهی دستی‏
• 3119 یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی‏Aدل عشاق چون آتش تن عشاق کانونی‏
• 3120 گر قصد هوا کردی ور عزم جفا کردی‏Aکو زهره که تا گویم ای دوست چرا کردی‏
• 3121 ای دلبر مه رویان از رحمت ما چونی‏Aای جان صفا چونی وی کان وفا چونی‏
• 3122 آخر چه شود یارا بر من نظر اندازی‏Aاین کبر و دماغت را از سر به در اندازی‏
• 3123 ای قبله پیشانی صد قبله جانانی‏Aتشویش مسلمانی ای مه تو که‏رامانی‏
• 3124 از هر چه تو رنجیدی با دل تو بگو حالی‏Aکای دل تو نمی گفتی کز خویش شدم خالی‏
• 3125 ای مرغ عجب پران از بند تو آزادی‏Aصد مرغ دگر دامست والله که چو صیادی‏
• 3126 تو یوسف معنی را در چاه بلا دیدی‏Aاو را به شهنشاهی در مصر کجا دیدی‏
• 3127 ترکی سحری ما را می‏خواند به مهمانی‏Aگفتم که چه سر داری ما را بچه می‏خوانی‏
• 3128 کشتی به غم روزی خود یاد نمی‏آری‏Aور یاد کنی گه گه آن هم به جفا کردی‏
• 3129 ما می‏نرویم ای جان زینجای دگر جایی‏Aگر نور و فری دارد از نادره مولایی‏
• 3130 ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی‏Aفالقهوة من شرطی، لاالتوبة من شانی‏
• 3131 ای خسرو خوبان دو عالم به حقیقی‏Aشد مملکت حسن تو را مطلق قیقی‏
• 3132 آن سید عشاق چه از و چه حقیقی‏Aکو راست صدارت به جهان مطلققیقی‏
• 3133 ای برده به غارت دلم از فطرت اولی‏Aبگرفت غمت مملکت صورت و معنی‏
• 3134 ای در طلب راحت ابدان افندی‏Aعرش‏ست تفرج گه ایوان افندی‏
• 3135 ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی‏Aتو جان و جهانی تو و بیمار چرایی‏
• 3136 بغداد همانست که دیدی و شنیدی‏Aرو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!
• 3137 برخیز و برون آ ز دل ای ماه نهانی‏Aکان ماه بداند که تو جانی و جهانی‏
• 3138 امروز ز سودای شب دوش رهیدی‏Aامروز مکن حیله که رفت آنچه تو دیدی‏
• 3139 چون بدر منیرست محمد بحقیقی‏Aکز معجز او مه شده شقا و شقیقی‏
• 3140 ز اینجای بیا خواجه بدانجای نه جایی‏Aکاین جاست تو را خانه کجایی تو کجایی‏
• 3141 گر ساعد توحید ترا هم نفسستی‏Aاین باده به پیشت همه باد و هوسستی‏
• 3142 برخیز که شورید خرابات افندی‏Aمستان نگر و نقل و شرابات افندی‏
• 3143 بیا هی بیا هی ببین چنگ و دف و نی‏Aکه سرش باز گشودست صلا میزند از کی‏
• 3144 در آیید در آیید به مهمان افندی‏Aمترسید مترسید ز هجران افندی‏
• 3145 سحرگاه بیا هی و بگو ذکر پیاپی‏Aکه مستان وصالت همه مستند از می‏
• 3146 کجایید کجایید غریبان افندی‏Aبیایید بیایید به مهمان افندی‏
• 3147 بیا ساقی باحکام افندی‏Aبده جامی تو از جام افندی‏
• 3148 اگر سلطان ما را بنده باشی‏Aهمه گویند و تو فرخنده باشی‏
• 3149 الا ای آب حیوان از نوایی‏Aهمی گردان مرا چون آسیایی‏
• 3150 اتی النیروز مسرورالجنان‏Aیحاکی لطفه لطف الجنان‏
• 3151 ایا ای دل غلام شمس دینی‏Aتو سرمست مدام شمس دینی‏
• 3152 ایا ای جام کوته چشم فانی‏Aتو خواهی تا ضمیر غیب خوانی‏
• 3153 اگر مخدوم من اندر پرستی‏Aمنم با چرخ گردون سر برستی‏
• 3154 الا من عشق تشریفی و عیدی‏Aتعالوا نحو عشق منستزید
• 3155 ایا ای فر ذات ذوالجلالی‏Aبه بینایی کمال اندر کمالی‏
• 3156 ادر کاسی و دعنی عن فنونی‏Aجنت و لا تحدث من جنونی‏
• 3157 به دلداری مرا از من برآری‏Aمن او گشتم بگو با او چه داری‏
• 3158 بگو ای تازه رو، کم کن ملولی‏Aکه تو رو تازه از اصل اصولی‏
• 3159 نخوردم از کف دلبر شرابی‏Aشه معنی و در صورت خرابی‏
• 3160 به صورت گر چه تو از ما جدایی‏Aبه معنی گر خدای عین مایی‏
• 3161 بدام زلف چون دام افندی‏Aدر افتادم به هنگام افندی‏
• 3162 به پیش شمس دین چون اندر آیی‏Aاگر چون خاک باشی چون زر آیی‏
• 3163 بگردان جام عشق ای شهره ساقی‏Aنه بگذار از وجودم هیچ باقی‏
• 3164 به یک مستی خود در صد گناهی‏Aبیاد نیست شو گر مرد راهی‏
• 3165 تو از ما نازنینا بی‏نیازی‏Aچو عشق و بحر حسن و کبر و نازی‏
• 3166 تو از جانی ولی جان را ندانی‏Aز جانانی و جانان را ندانی‏
• 3167 تو گرگی کار چوپان را چه دانی‏Aتو موشی موسی جان را چه دانی‏
• 3168 تو عشق شمس دین داری نهانی‏Aنه تو تنهاش عاشق در جهانی‏
• 3169 جمال جان شمس الدین چو جانی‏Aچه جان گر جان بود او خود جهانی‏
• 3170 چو جنگ عشق او بر ساخت سازی‏Aبگوش جان عاشق گفت رازی‏
• 3171 چو دلشادم به دلدار خدایی‏Aخدایا تو نگهدار از جدایی‏
• 3172 خداوندا خداوند جهانی‏Aخداوند زمین و آسمانی‏
• 3173 خداوند شمس دین لطفی بکردی‏Aبرآوردی ز بحر هجر گردی‏
• 3174 درین نه طاق مینا ای افندی‏Aتویی پنهان و پیدا ای افندی‏
• 3175 زهی خمخانه و ساقی زهی می‏Aزهی پیمانه و رطل پیاپی‏
• 3176 ز عشق شمس دین این طرفه بندی‏Aکز آن بندم گشایش بود چندی‏
• 3177 ز شمس الدین دلا بس دور دوری‏Aز دوری گوی همچون نفخ صوری‏
• 3178 ز شمس الدین یکی خنجر بیاری‏Aنشانی‏شان ز هر لشکر بیاری‏
• 3179 ز شمس الدین ببین وصف خدایی‏Aکه می‏جوشد به دریای بقایی‏
• 3180 ز شمس الدین بود جان را شرابی‏Aکزو جانست سرمست خرابی‏
• 3181 ز شمس الدین بیا باری تو ساقی‏Aبگردان جام چون ناری تو ساقی‏
• 3182 زهی دریا زهی بحر حیاتی‏Aزهی حسن و جمال و فر ذاتی‏
• 3183 در آن کعبه که تو جان بخش حاجی‏Aزهی محتاج با اقبال راجی‏
• 3184 ز شاه ماست ملک نامرادی‏Aکه او حق است احسان را و بادی‏
• 3185 عزیزی تو کریمی لطف داری‏Aولیکن دور شو، چون هوشیاری‏
• 3186 فتاد این دل به دام پادشاهی‏Aدو عالم را ز لطف او پناهی‏
• 3187 کسی کو را بود خلق خدایی‏Aازو یابند جانهای بقایی‏
• 3188 که را این زهره و یار است گویی‏Aکه گوید او تویی بی‏شک تو اویی‏
• 3189 گرم دیوانه و افگار خواهی‏Aورم رنجور زار و زار خواهی‏
• 3190 کریما تو گلی یا جمله قندی‏Aکه چون بینی مرا چون گل بخندی‏
• 3191 مرا دل گشت شیدا ای افندی‏Aکجا رفتی از اینجا ای افندی‏
• 3192 مرا هر لحظه منزل آسمانی‏Aتو را هر دم خیالی و گمانی‏
• 3193 مرا تا زنده‏ام شاهم تو باشی‏Aمیان برج دل ما هم تو باشی‏
• 3194 منم بی‏نفی رفته در ثبوتی‏Aمنم در محشر و در لا یموتی‏
• 3195 نسیم عشق شمس الدین وزیدی‏Aبتو بوی جگر در چین رسیدی‏
• 3196 ای لعل لب تو را بهانی‏Aو آنجا که تویی بجز عطانی‏
• 3197 از قصه حال ما نپرسی‏Aوز کشتن عاشقان نترسی‏
• 3198 ای ساقی باده معانی‏Aدر ده تو شراب ارغوانی‏
• 3199 آن مهر سپهر لا یزالی‏Aچون تافت ز مشرق معالی‏
• 3200 ای داده مرا بلند حالی‏Aدر تو کمیم شده کمالی‏
• حرف یاء 3201 تا 3300
• 3201 در راه وفا اگر چو مایی‏Aباید پی هر خسی نیایی‏
• 3202 در عشق تو بوده هر مقامی‏Aتا یابد از تو او نظامی‏
• 3203 در ظلمت تن مرا چراغی‏Aچه جای چراغ را دماغی‏
• 3204 زان روی که جان جان فزایی‏Aاز یک نظری تو دلربایی‏
• 3205 خواهم که میان ما درآیی‏Aای ماه بگو که کی برآیی‏
• 3206 گر زانکه هوای یار داری‏Aبا ما و منی چه کار داری‏
• 3207 آمد بهار ای عاشقان تا گل کند جلوه‏گری‏Aآمد اوان بلبلان کز جان نماید دلبری‏
• 3208 الحمد لله الذی کاندر دو عالم اوست حی‏Aهمچون صفات ذات هو والله خالق کل شی‏
• 3209 ای نور چشم عقل و جان بر تخت دل سلطان تویی‏Aچون صد هزاران ماه و خور بی‏آسمان تابان تویی‏
• 3210 این بار من یکبارگی از خویش دارم نفرتی‏Aزین کثرت بی‏فایده می‏خواهدم دل وحدتی‏
• 3211 الحمد لله کز کرم با ما دگر در ساختی‏Aوز بهر لشکرهای دل تو سنجقی افراختی‏
• 3212 ای شاه شاهان جهان الله مولانا علی‏Aای نور چشم عاشقان الله مولانا علی‏
• 3213 ای رهنمای مومنان الله مولانا علی‏Aای سرپوش غیب‏دان الله مولانا علی‏
• 3214 ای مرغ خوش الحان بخوان الله مولانا علی‏Aتسبیح خود کن بر زبان الله مولانا علی‏
• 3215 باز آ کنون بشنو ز من یرلی یلی یرلی یلی‏Aهر دم زنم تن تنن یرلی یلی یرلی یلی‏
• 3216 ساقی بنوش آن جام می یرلی یلی یرلی یلی‏Aمطرب بگو بآواز نی یرلی یلی یرلی یلی‏
• 3217 شاد آمدی شاد آمدی ناگه ز در باز آمدی‏Aبنشین و خوش بنشین و خوش چون محرم راز آمدی‏
• 3218 چون همه ذوق و طربی گفت بسند احلبی‏Aخسته دلان را سببی گفت بسند احلبی‏
• 3219 زخم مزن بر طرف کارگه شیشه گری‏Aزخم مزن بر جگر خسته خسته جگری‏
• 3220 ای که به قصد نیم شب بسته نقاب آمدی‏Aآن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی‏
• 3221 ای که خلیل من تویی بهر خدا جکی جکی‏Aعزم جفا مکن مرو پیش من آ جکی جکی‏
• 3222 اشتر مست مست من بس نکند زعف عفی‏Aجام الست داده‏ای باز مزن بصف بصفی‏
• 3223 پیش از آنکه از عدم کرد وجودها سری‏Aنی ز وجود و از عدم باز شدم یکی دری‏
• 3224 دوش در آمد از درم لاله رخی جوانکی‏Aآمد و نزد ما نشست فارغ و خوش زمانکی‏
• 3225 سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی‏Aخاربنان خشک را از گل او طراوتی‏
• 3226 شست تو ماهی مرا چله نشاند مدتی‏Aدام تو کرکس مرا داد به غم ریاضتی‏
• 3227 عف عف عف همی زند اشتر من ز تف تفی‏Aوع وع وع همی کند حاسدم از شلقلقی‏
• 3228 گر شب وصل دیده‏ای نور ضیا چه می‏کنی‏Aروضه او چریده‏ای آب و گیا چه می‏کنی‏
• 3229 هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری‏Aمی‏برمد ازو دلم چون دل تو ز بدتری‏
• 3230 یار دمی بکن مرا بهر خدای یاریی‏Aنیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی‏
• 3231 تو مشو همره مرغان که چنین بی پر و بالی‏Aنه امیری نه وزیری بن سبلت بچه مالی‏
• 3232 سلب العشق فوادی حصل الیوم مرادی‏Aبزن ای مطرب عارف که زهی دولت و شادی‏
• 3233 گر من اندر عشق جانان نیک دانا بودمی‏Aاندر آن یغما حریف ترک یغما بودمی‏
• 3234 موسی عمران چو در طور مناجات آمدی‏Aبیشتر بودی و یا در وقت حاجات آمدی‏
• 3235 نه به بیداری بخواب این حور را گردیدمی‏Aچون تو کافر بودمی گرد تو می‏گردیدمی‏
• 3236 اگرت مراد باشد که نمیری و بمانی‏Aبرهان ز جهد خود راز جهان دون فانی‏
• 3237 سوی باغ ما نظر کن بنگر بهار باری‏Aسوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری‏
• 3238 بکمال بود عشقم ز ازل که آفریدی‏Aنه زمین بدونه گردون که دعای من شنیدی‏
• 3239 پرسید بلبل ای جان که بهار شد کجایی‏Aبشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی‏
• 3240 بشنو ز نی سماعی به زبان بی‏زبانی‏Aشده بی‏حروف گویا به لسان ارمغانی‏
• 3241 تو ندیم عقل کل شو که شریف از آن لقایی‏Aخبری فرست ما را که خلیفه خدایی‏
• 3242 تویی اندرین ضمیرش که فزونتر از جهانی‏Aتو چو نکته جهانی ز چه نکته می‏جهانی‏
• 3243 ز هوای شمس دین جان شب و روز بی‏قراری‏Aکه ز می بر آتش آیی که ز می عظیم کاری‏
• 3244 ز رحیق شمس دینم تو بیار باده ساقی‏Aکه شود سوار جامی و دل پیاده ساقی‏
• 3245 سر و پا برهنه آمد ز نشان بی‏نشانی‏Aز فنای خود رسیده به بقای جاودانی‏
• 3246 نفسی به فکر بگشا سر درج آشنایی‏Aبنگر به گوهر خود که چه آیی از کجایی‏
• 3247 تو خدای خویی تو صفات هویی‏Aتو یکی نباشی تو هزار تویی‏
• 3248 آدمی جوید دایم کشی و پرهنری‏Aعشق آنگه دهدش مستی وزیر وزیری‏
• 3249 آنچنان حسن کجا باشد در هر چینی‏Aو آن چنان نرگس مخمور خوش خود بینی‏
• 3250 پیک هر قافله در ششدره ابلیسی‏Aتو به هر نیت خود مسخره ابلیسی‏
• 3251 تا کیم دل ز غم عشق بدینسان داری‏Aتا کیم دیده درین گوشه درافشان داری‏
• 3252 داده جامی ز می صرف عقیق عملی‏Aتا برد جان و دلم را به طریق دغلی‏
• 3253 دل من بی‏تو خراب است تو هم می‏دانی‏Aجگرم بی‏تو کباب است تو هم می‏دانی‏
• 3254 ره رو ای جان سبک خیز غریب سفری‏Aسوی دریای معانی که گرامی گهری‏
• 3255 سر ز تو یافت سری روز تو دزدید پری‏Aز تو آموخت تری و ز تو آورد زری‏
• 3256 شکنی شیشه مردم گرو از من گیری‏Aهمه شب عهد کنی روز شکستن گیری‏
• 3257 بار دیگر حیلتی برساختی‏Aسوی جان عاشقان پرداختی‏
• 3258 تا بر آوردم سر از دیوانگی‏Aساختم صد لشکر از دیوانگی‏
• 3259 تا برفت از ما چو بر ما آمدی‏Aاندر آ جانا که بر جا آمدی‏
• 3260 ناگهان بستد دلم دلدارکی‏Aشنگلی شنگولکی عیارکی‏
• 3261 آنچه در سینه نهان می داری‏Aدرنیابند چه می پنداری‏
• 3262 عذر العشق فزلت قدمی‏Aمزج الفرقة دمعی بدمی‏
• 3263 از کجا آمده‏ای می‏دانی‏Aاز میان حرم سلطانی‏
• 3264 از صفت آینه گر به صفا در رسی‏Aنیک مصفا دلی سخت عجائب کسی‏
• 3265 این دل من سوی شاه نیک تو مستعجلی‏Aبی‏سر و بی‏پادشه گوی که لا یعقلی‏
• 3266 آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی‏Aوه که چه می‏زیبدش بدخویی و سرکشی‏
• 3267 بر در خانه منم ای مه و ای مشتری‏Aجمله منم تو شده گشته من از من بری‏
• 3268 چشم منش چون بدید گفت که نور منی‏Aجان منش چون بدید گفت که جان منی‏
• 3269 وه که دلم برد غمزه‏های نگاری‏Aشیر شگرف آمد و ضعیف شکاری‏
• 3270 ای کاروان منزل آخر چه بار داری‏Aنقد ابد گزیدی یا یار زنگباری‏
• 3271 ای دل ز جان گذر کن تا جان جان ببینی‏Aبگذار این جهان را تا آن جهان ببینی‏
• 3272 تا کی دلا تو دور از روی نگار باشی‏Aگلزار او نبینی رنجور و زار باشی‏
• 3273 جامی ز عشق پر کن صاف و رواق ساقی‏Aتا محو گردد از جان صدق و نفاق ساقی‏
• 3274 چون آتشین دمی را یکدم تو می نپوشی‏Aای دوست چند جوشم گویی که چند جوشی‏
• 3275 درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی‏Aبد نام عشق جان شو، اینست نیکنامی‏
• 3276 گر از فتور هر کس مقصود را بمانی‏Aمیدان که تو همیشه خیره سر زمانی‏
• 3277 گر مرد این حدیثی ره پیش بر بمردی‏Aورنه بخانه بنشین چه مرد این نبردی‏
• 3278 وقتی خوش است ای دل بشنو بحق یاری‏Aارحم حنین قلبی لا تسع فی ضراری‏
• 3279 ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری‏Aوز شور خویش بر من شوریده ننگری‏
• 3280 ای آنکه در دلی چه عجب دل گشادستی‏Aیا در میان جانی یا جان فزاستی‏
• 3281 ای ماه روی با لب خندان خوش آمدی‏Aمجموع کرده زلف پریشان خوش آمدی‏
• 3282 سوگند خورده ای که از این پس جفا کنی‏Aسوگند بشکنی و جفا را رها کنی‏
• 3283 عمر عزیز رفت به پایان چه می‏کنی‏Aخود را اسیر و بنده شیطان چه می‏کنی‏
• 3284 دلا چو بسته این خاکدان بر گذرانی‏Aازین خطیرم برون پر که مرغ عالم جانی‏
• 3285 هزار ساله رهست از تو تا مسلمانی‏Aهزار سال دگر تا به حد انسانی‏
• 3286 ایا بعلم ثبات کرم تو را دعوی‏Aیکی نجات و دوم صورت و سوم معنی‏
• 3287 به کوی عشق در آمد اوای گستاخی‏Aمراقفت نکنی در بلای گستاخی‏
• 3288 (1) بیا که مجلس عشقست و صحبت ساقی‏Aبنوش باده باقی به دولت ساقی‏
• 3288 (2) تا اول با خود نخروشید ربابی‏Aدر ناله نیارد همه را او به ربابی‏
• 3289 دمی که باز کند عشق پر بطیاری‏Aفتد فغان به جهان وز جهان شود عاری‏
• 3290 ز تاب مهر رخش گشت جمله اعیان می‏Aز عکس طلعت او یافت زندگی هر شی‏
• 3291 عنان عقل گر از دست نفس بستانی‏Aکشند غاشیه‏ات شاهدات روحانی‏
• 3292 میان تیرگی خواب و نور بیداری‏Aچنان نمود مرا دوش در شب تاری‏
• 3293 چه جرم رفت که بازم ز در به راه کنی‏Aجفا حواله مهجور بی‏گناه کنی‏
• 3294 ای دل، یک لحظه چو دیوان شوی‏Aباز رهی خواجه دیوان شوی‏
• 3295 ای دل سرمست، کجا می پری؟Aبزم تو کو؟ باده کجا می خوری؟
• 3296 از مه من مست دو صد مشتری‏Aغمزه او سحر دو صد سامری‏
• 3297 ای که ز تن تنگ قفص می پری‏Aرخت به بالای فلک می بری‏
• 3298 باده ده، ای ساقی هر متقی‏Aباده ی شاهنشهی راوقی‏
• 3299 خشم مکن خواجه پشیمان شوی‏Aجمع نشین، ورنه پریشان شوی‏
• 3300 در دل من پرده ی نو می زنی‏Aای دل و ای دیده و ای روشنی‏
• حرف یاء 3301 تا 3388
• 3301 صد دل و صد جان بدمی دادمی‏Aوز جهت دادن جان شادمی‏
• 3302 کار به پیری و جوانیستی‏Aپیر بمردی و جوان زیستی‏
• 3303 کردم با کان گهر آشتی‏Aکردم با قرص قمر آشتی‏
• 3304 گر نه شکار غم دلدارمی‏Aگردن شیر فلک افشارمی‏
• 3305 صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری‏Aقمرا می رسد تو را که به خورشید بنگری‏
• 3306 صنما خرگه توم که بسازی و برکنی‏Aقلمی ام به دست تو که تراشی و بشکنی‏
• 3307 ای دل ار محنت و بلا داری‏Aبر خدا اعتمادها داری‏
• 3308 آوخ آوخ چو من وفاداری‏Aدر تمنای چون تو خون خواری‏
• 3309 ای خجل از تو شکر و آزادی‏Aلایق آن وصال کو شادی‏
• 3310 ای که اندر میان غوغایی‏Aخوی کن پاره‏ای به تنهایی‏
• 3311 ای که مستک شدی و می گویی‏Aتو غریبی و یا از این کویی‏
• 3312 ای که درد مرا تو درمانی‏Aنظری کن ز عین انسانی‏
• 3313 هجر ما را کنار بایستی‏Aوین سفر را قرار بایستی‏
• 3314 تا تو از خویشتن سفر نکنی‏Aخویشتن را ز خود خبر نکنی‏
• 3315 تا تو در بند کفر و دین باشی‏Aدور زان یار نازنین باشی‏
• 3316 تا شدستی امیر چوگانی‏Aما شدستیم گوی میدانی‏
• 3317 جان جانی و جان صد جانی‏Aمی‏زنی نعره های پنهانی‏
• 3318 چند اندر میان غوغایی‏Aخوی کن پاره پاره تنهایی‏
• 3319 حکم نو کن که شاه دورانی‏Aسکه تازه زن که سلطانی‏
• 3320 خامشی ناطقی مگر جانی‏Aمی زنی نعره های پنهانی‏
• 3321 در غم یار، یار بایستی‏Aیا غمم را کنار بایستی‏
• 3322 در برم وصل یار بایستی‏Aیا دلم را قرار بایستی‏
• 3323 رو، مسلم تراست بی کاری‏Aچونک اندر عنایت یاری‏
• 3324 ز اول بامداد سرمستی‏Aور نه دستار کژ چرا بستی‏
• 3325 زندگانی مجلس سامی‏Aباد در سروری و خودکامی‏
• 3326 ساقیا ساقیا روا داری‏Aکه رود روز ما به هشیاری‏
• 3327 عشق در کفر کرد اظهاری‏Aبست ایمان ز ترس زناری‏
• 3328 گر چه تو نیم شب رسیدستی‏Aصبح عشاق را کلیدستی‏
• 3329 گر تو از عاشقان یزدانی‏Aیا تو سرمست جام سبحانی‏
• 3330 مستم از باده های پنهانی‏Aوز دف و چنگ و نای پنهانی‏
• 3331 مستی و عاشقانه می گویی‏Aتو غریبی و یا از این کویی‏
• 3332 من مراد توام مراد تویی‏Aمن غلامم چو کیقباد تویی‏
• 3333 هر چه هست آن خداست تاوانی‏Aغیر او خود کجاست نادانی‏
• 3334 الامیر خوبان هلا تا نرنجی‏Aبهانه نگیری و از ما نرنجی‏
• 3335 اسکان قلبی! علیکم ثنایی‏Aافیضوا علینا، کووس البقائی‏
• 3336 اگر چه لطیفی و زیبالقایی‏Aبجای بقا رو ز جان هوایی‏
• 3337 بچنگت تو خواهی که در را ببندی‏Aبنالی چو رنجور سر را ببندی‏
• 3338 بتا گر تو ما را ببینی ندانی‏Aبه جان لاله زارم به رخ زعفرانی‏
• 3339 پذیرفت این دل ز عشقت خرابی‏Aدرآ در خرابی چو تو آفتابی‏
• 3340 تماشا مرونک تماشا تویی‏Aجهان و نهان و هویدا تویی‏
• 3341 چو سوگند خوردی که دل سخت دیدی‏Aمرا خود نگویی که هرگز ندیدی‏
• 3342 چو آن مه برآید به سوی دیاری‏Aنماند مهان را به عشقش قراری‏
• 3343 چو عشقش برآرد سر از بی قراری‏Aتو را کی گذارد که سر را بخاری‏
• 3344 دلا تو مرا گر ببینی ندانی‏Aبه جان آتشینم به رخ زعفرانی‏
• 3345 عجیب العجایب تویی در کیایی‏Aنما روی خود، گر عجب می نمایی‏
• 3346 گهی پرده سوزی، گهی پرده داری‏Aتو سر خزانی، تو جان بهاری‏
• 3347 گل سرخ دیدم شدم زعفرانی‏Aیکی لعل دیدم شدم زر کانی‏
• 3348 نشانت که جوید که تو بی نشانی‏Aمکانت که یابد که تو بی مکانی‏
• 3349 هم ایثار کردی هم اسرار گفتی‏Aکه از جور دوری و با لطف جفتی‏
• 3350 الا هات حمرا کالعندم‏Aکانی ما زجتها عن دمی‏
• 3351 بسودای آن شاه بیچون تویی‏Aدوان سوی آن هفت گردون تویی‏
• 3352 تو هر چند صدری شه مجلسی‏Aز هستی نرستی در این مجلسی‏
• 3353 ای آنکه از جهل اندر مماتی‏Aما راست از تو دم حیاتی‏
• 3354 با چرخ گردان تیره هوایی‏Aدارد همیشه قصد جدایی‏
• 3355 تو چنین نبودی تو چنین چرایی‏Aچه کنی خصومت چو ز آن مایی‏
• 3356 حدی نداری در خوش لقایی‏Aمثلی نداری در جان فزایی‏
• 3357 خواهیم یارا کامشب نخسپی‏Aحق خدا را کامشب نخسپی‏
• 3358 یا ساقی الحی اسمع جوالی‏Aانشد فؤادی و اخبر بحالی‏
• 3359 باز شنیدم بوی افندی‏Aسلمه الله خوی افندی‏
• 3360 دوش چشیدم جام افندی‏Aیافتم از دل کام افندی‏
• 3361 آن به که مرا نمکین نکنی‏Aتا همچو خرد گرگین نکنی‏
• 3362 خواهی ز جنون بویی ببری‏Aز اندیشه و غم می باش بری‏
• 3363 عشق تو خواند مرا کز من چه می گذری‏Aنیکو نگر که منم آن را که می نگری‏
• 3364 در لطف گر بروی شاه همه چمنی‏Aدر قهر گر بروی که را ز بن بکنی‏
• 3365 سلطان منی سلطان منی‏Aو اندر دل و جان ایمان منی‏
• 3366 به دست هجر تو زارم تو نیز می‏دانی‏Aطمع به وصل تو دارم، تو نیز می‏دانی‏
• 3367 کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی‏Aنیمشب بر بام مایی، تا کرمی‏طلبی‏
• 3368 جان جان مایی، خوشتر از حلوایی‏Aچرخ را پر کرد زینت و زیبایی‏
• 3369 نه ز عاقلانم که ز من بگیری‏Aخردم تو بردی، چه ز من بگیری؟!
• 3370 رضیت بما قسم الله لی‏Aو فوضت امری دلی خالقی‏
• 3371 تو جان مایی، ماه سمایی‏Aفارغ ز جمله اندیشهایی‏
• 3372 آنکه چون ابر خواند کف تراAکرد بیداد بر خردمندی‏
• 3373 مست و خوشی باده کجا خورده ی؟Aاین مه نو چیست که آورده‏ای‏
• 3374 جان و جهان! دوش کجا بوده‏ای‏Aنی غلطم، در دل ما بوده‏ای‏
• 3375 ای دل سرمست، کجا می پری؟Aبزم تو کو؟ باده کجا می خوری؟
• 3376 چونک ز مستی کژ و مژ می روم‏Aکاش که من بر ره هموارمی‏
• 3377 ای که تو از عالم ما می روی‏Aخوش ز زمین سوی سما می روی‏
• 3378 آدمیی، آدمیی، آدمی‏Aبسته دمی، زانک نه ی آن دمی‏
• 3379 ای جان، چندان خوبی، نوباوه ی یعقوبی‏Aخرخاشی، آشوبی، جانها را مطلوبی‏
• 3380 کالی تیشی آینوسوای افندی چلبی‏Aنیمشب بر بام مایی، تا کرا می‏طلبی‏
• 3381 لا یغرنک سد هوس عن رایی‏Aکم قصور هدمت من عوج الارآء
• 3382 بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی‏Aچون گذری بر سر کویش، پای نکونه که نلغزی‏
• 3383 سیدی ایم هو کی، خذیدی ایم هو کی‏Aارنی وجهک ساعة، نقتدی ایم هو کی‏
• 3384 الام طماعیة العاذل‏Aولا رای فی الحب للعاقل‏
• 3385 هذا طبیبی، عند الدوآءAهذا حبیبی، عند الولاء
• 3386 یا ساقی الحی اسمع سوالی‏Aانشد فوادی، واخبر بحال‏
• 3387 هذا سیدی، هذا سندی‏Aهذا سکنی، هذا مددی‏
• حرف: یاء (اشعار عربی 3)
• 3388 طیب الله عیشکم، لا اوحش الله من ابی‏Aلست انسی احبتی، والجفا لیس مذهبی‏
• 3389 یا ملک المبعث والمحشرAلیس سوی صدرک من مصدر
• 3390 روزن دل! آه چه خوش روزنی‏Aیا تو مگر روزن یار منی‏
• 3391 اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی‏Aشرفنی بحضرة، قلت له فهکذی‏
• 3392 قد اسکرنی ربی من قهوة مد راری‏Aواستغرقنی الساقی من نائله الجاری‏
• 3393 نسیت الیوم من عشقی صلاتی‏Aفلا ادری عشائی من غداتی‏
• 3394 اتاک الصوم فی حلل السعودAفدم واسلم علی رغم الحسود
• 3395 نسیم الصبح جد بالابتشارAو بشر حین یاتی بانتشار
• 3396 الا یا مالکا رق الزمان‏Aالا یا ناسخا، حسن الغوانی‏
• 3397 املا قدح البقا ندیمی!Aمن خمرة دنک القدیم‏
• 3398 یا مالک دمة الزمان‏Aیا فاتح جنة الامعانی‏
• 3399 یا ساقیة المدام هاتی‏Aوامحوا بمدامة صفاتی‏
• 3400 طارت حیلی و زال حیلی‏Aاصبحت مکابدا لویلی‏
• 3401 قالت الکاس ارفعونی کم تحبسونی‏Aان جسمی فی زجاج بالنوی لا تکسرونی‏
• 3402 ترکبن طبقا عن طبق مولائی‏Aانت کالروح و نحن لک کالاعض‏آء
• 3403 اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری‏Aو تحرقت ضلوعی و جوانحی بناری‏
• 3404 این طریق دارهم یا سندی و سیدی‏Aاهد الی وصالهم، ذبت من التباعد
• 3405 لا قی الفراش نارا کن هکذا حبیبی‏Aفی النار قد تواری کن هکذا حبیبی‏
• 3406 الا حریم لیلی، علیکم سلامی‏Aادرتم علینا صفیة المدام‏
• 3407 اخرج عن المکان، یا صارم الزمان‏Aواسبح سباح حوت فی قلزم المعانی‏
• 3408 یا من یزید حسنک حقا تحیری‏Aاهلا و مرحبا بسراج منور
• 3409 یا ویح نفسنا بفوات الفضائل‏Aیا ویل روحنا بفسادالوسائل‏
• 3410 یا ملک المحشر، ترحم لا ترتشی‏Aکل سقیط ردی ترحمه تنعش‏
• 3411 قلت له مصیحا یا ملک المشرق‏Aاقسم بالخالق مثلک لم یخلق‏
• 3412 یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی‏Aفلست املک صبر نوبة الکاس‏
• 3413 ایا ملتقی العیش کم تبعدی‏Aو یا فرقة الحسب کم تعتدی‏
• 3414 یا ولی نعمتی و سلطانی‏Aسابق الحسن ما له ثانی‏
• 3415 یا ملک المغرب والمشرق‏Aمثلک فی االعالم یخلق‏
• 3416 در غم یار یار بایستی‏Aیا غمم را کنار بایستی‏