ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری - ز شکوفه هات دانم که تو هم ز وی خماری
بشکف که من شکفتم تو بگو که من بگفتم - صفت صفا و یاری ز جمال شهریاری
اثری که هست باقی ز ورای وهم اکنون - برود به آفتابی که فزود از شراری
چو رسید نوبهاران بدرید زهره دی - چو کسی به نزع افتد بزند دم شماری
همه باغ دام گشته همه سبزفام گشته - گل و لاله جام بر کف که هلا بیا چه داری
گل و لاله ها چو دام اند و نظاره گر چو صیدی - که شکوفه ها چو دام و همه میوه ها شکاری
به سمن بگفت سوسن به دو چشم راست روشن - که گذاشت خاک خاکی و گذاشت خار خاری
صنما چه رنگ رنگی ز شراب لطف دنگی - بر شاه عذرت این بس که خوشی و خوش عذاری
رخ لاله برفروزان و رمان ز چشم نرگس - که به چشم شوخ منگر به بتان به طبل خواری
چو نسیم شاخه ها را به نشاط اندرآرد - بوزد به دشت و صحرا دم نافه تتاری
چو گذشت رنج و نقصان همه باغ گشت رقصان - که ز بعد عسر یسری بگشاد فضل باری
همه شاخه هاش رقصان همه گوشه هاش خندان - چو دو دست نوعروسان همه دستشان نگاری
همه مریمند گویی به دم فرشته حامل - همه حوریند زاده ز میان خاک تاری
چو بهشت جمله خوبان شب و روز پای کوبان - سر و آستین فشانان ز نشاط بی قراری
به بهار ابر گوید بدی ار نثار کردم - جهت تو کردم آن هم که تو لایق نثاری
به بهار بنگر ای دل که قیامت است مطلق - بد و نیک بردمیده همه ساله هر چه کاری
که بهار گوید ای جان دم خود چو دانه ها دان - بنشان تو دانه دم که عوض درخت آری
چو گشاد رازها را به بهار آشکارا - چه کنی بدین نهانی که تو نیک آشکاری
ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی - صنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو خسته بینی نظر خجسته بینی - دل و جان به غم سپارم هله تا تو شاد باشی
ز غم دلم چه شادی به جفا چه اوستادی - دم شاد برنیارم هله تا تو شاد باشی
صنما چو تیغ دشنه تو به خون بنده تشنه - ز دو دیده خون ببارم هله تا تو شاد باشی
تو مرا چو شاد بینی سر و سینه پر ز کینی - سر خویش را نخارم هله تا تو شاد باشی
ز تو بخت و جاه دارم دل تو نگاه دارم - صنما بر این قرارم هله تا تو شاد باشی
تویی جان این زمانه تو نشسته پربهانه - ز زمانه برکنارم هله تا تو شاد باشی
تن و نفس تا نمیرد دل و جان صفا نگیرد - همه این شده ست کارم هله تا تو شاد باشی
شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی - به میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی
به طرب هزار چندان که بوند عیش مندان - به میان باغ خندان مثل انار باشی
نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا را - به مثال نیشکرها که شکرنثار باشی
به مثال آفتابی که شهیر شد به بخشش -به میان پاکبازان به عطا مشار باشی
هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگوید - چو خمش کنی نگویی و در انتظار باشی