فروغ روی مهمان
از فروغ روی مهمان شد منور خانه ام خانه ام فانوس و مهمان شمع و من پروانه ام
مهمان عزیز است ولی... .
میهمان گر چه عزیز است ولی همچو نفس خفه می سازد اگر آید و بیرون نرود!
شکر مهمانداری
شکر به جای آر که مهمان تو روزی خود می خورد از خوان تو