بلای آدمی شد از زبانش که در وی بسته شد سود و زیانش
تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد سعدی
کم گوی و گزیده گوی چون در تا ز اندک تو جهان شود پر نظامی