ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم با پادشه بگوی که روزی مقدر است حافظ
گر زمین را به آسمان دوزی ندهندت زیاده از روزی
هر که را بینی به گیتی روزی خود می خورد گر ز خوان توست نانش ور ز خوان خویشتن ابن یمین