علم خدا و روزی
قل ان ربی یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر و لکن أکثر الناس لا یعلمون؛(1690) بگو: پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ می کند، (این ربطی به قرب در درگاه او ندارد)؛ ولی بیشتر مردم نمی دانند.
توکل و توحید در امر روزی
و لو أنهم رضوا ما ءاتاهم الله و رسوله و قالوا حسبنا الله سیؤتینا الله من فضله و رسوله انا الی الله راغبون؛(1691) (در حالی که) اگر به آنچه خدا و پیامبرش به آنان داده راضی باشند، و بگویند: خداوند برای ما کافی است! و بزودی خدا و رسولش، از فضل خود به ما می بخشند؛ ما تنها رضای او را می طلبیم. (برای آنها بهتر است)!
توکل در روزی
و کأین من دابة لا تحمل رزقها الله یرزقها و ایاکم و هو السمیع العلیم؛(1692) چه بسا جنبنده ای که قدرت حمل روزی خود را ندارد، خداوند او و شما را روزی می دهد؛ و او شنوا و داناست.