هزالی دایم در مجالس مسخرگی می کرد. زاهدی او را گفت: همه عمر خود در هزل و مسخرگی گذرانید، چنین مکن که روز قیامت تو را سرنگون در دوزخ افکنند! گفت: این نیز مسخرگی دیگر خواهد بود.(692)
اگر خندیدی از روی تمسخر و گر بفروختی ناز و تکبر همه اعضات بی نقص و زیادت بافعالت دهند آنجا شهادت