خنک آن که آسایش مرد و زن گزیند بر آسایش خویشتن سعدی
کوته نظران را نبود جز غم خویش صاحب نظران را غم بیگانه و خویش
از گلوی خود ربودن وقت حاجت همت است ورنه هر کس وقت سیری پیش سگ نان افکند صائب