آسوده بود هر که کم آزار بود آزار کننده خود دل افکار بود مسعودی
مشو شادمان گر بدی کرده ای که آزرده گردی گر آزرده ای فردوسی
انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت ناصر خسرو