ملاقات‌های برزخیان
در عالم برزخ انسان‌ها با قالب‌های نوری یا ابدان مثالی و برزخی بر اساس احکام خاص آن عالم با یکدیگر ارتباط دارند. ابی‌بصیر می‌گوید: در خدمت امام صادق(ع) از ارواح مؤمنین سخن به میان آمد. امام(ع) فرمودند: آنها همدیگر را ملاقات می‌کنند. عرض کردم؛ آیا ارواح با یکدیگر ملاقات می‌کنند؟ فرمودند: «نَعَمْ وَ یتَسائَلُونَ و یَتَعارَفُونَ حَتّی اِذا رَأیْتَهُ قُلْتَ: فلانٌ»؛ بلی با یکدیگر گفتگو می‌نمایند و همدیگر را می‌شناسند و تو وقتی کسی را در آن‌جا دیدی می‌گویی فلانی است.(98)
اهل برزخ دو نوع ملاقات دارند؛ یکی با اهل دنیا و یکی با همدیگر که به شرح زیر می‌باشد:
ملاقات با اهل دنیا
با توجه به ماهیت عالم برزخ و احاطه و اشراف آن بر عالم ماده، ارواح انسان‌ها در آن نظام با اختلاف مراتب، با عالم دنیا مخصوصاً با نزدیکان خود مرتبط بوده و بر آنها اشراف دارند. راوی از امام صادق(ع) می‌پرسد: آیا میّت نزدیكان خویش را در دنیا زیارت می‌كند؟ امام می‌فرمایند: بلی. می‌پرسد: در چه مدتی و در چه فاصله‌ای؟می‌فرمایند: درجمعه و در ماه و در سال، به اندازه منزلت خود (عَلَی قَدرِ منزِلَتِه) به آنها سرمی‌زند، پس اگر اهل و نزدیكانش را در خیر و خوبی دید، مسرور می‌گردد و اگر آنها را در بدی و حزن مشاهده كرد غمناك می‌شود.(99)
ملاقات اهل برزخ با یکدیگر
ملاقات مؤمنین با همدیگر در برزخ، ظهور «حُبّ فِی‌الله» آنها در دنیا است. همان دوستی‌هایی که برای خدا بود و برای رضای خدا به‌وجود آمده بود در آن‌جا ظهور می‌کند و بسیار لذت‌بخش و آرامش‌دهنده است و یکی از عوامل انجذاب به سوی عالم قرب الهی است. و برعكسِ ملاقات مؤمنین در برزخ، ملاقات كفار است در آن عالم، آن ملاقات که از سر تخاصم و عناد بوده و نوعی از عذاب‌های جهنم برای آنها است، صورت همان ارتباط‌های دنیایی اهل دنیاست که در ملاقات‌های خود اموال خود را به رخ همدیگر می‌کشیدند و به همدیگر کبر می‌فروختند. و هم‌چنین است اُنس‌های دنیایی مؤمنین در برزخ که اگر برای خدا نبود؛ آن ملاقات‌ها در برزخ موجب آزار و نفرت است، در عینی كه از آن گریزی نیست، چون صورت همان اعمال دنیایی آن‌هاست.