ب- بزرگ شمردن دیگران، و اهمیت به درس.
از او پرسیدند چطور شد که به این مرتبه و درجه از مقام علم و عمل رسیدی ؟ در جواب نوشت: من از خود چیزی ندارم که شایسته این مقام باشم جز اینکه هرگز خود را چیزی نشمردم و در شمار سرشناسان و معروفین شمارش و آمار نکردم، و در تعریف و توصیف بزرگداشت و ستودن و تمجید نام بزرگان کوتاهی ننمودم و اشتغال به تحصیل علم را تا آنجا که توانستم وانگذاشتم،(23) و همیشه آن را بر هر کاری و هر پیشامدی مقدم داشتم. این دانشور بزرگ در سال (1208ه ق) در کربلای معلا به رحمت ایزدی پیوست و سید بحر العلوم او را در رواقی که پدرش را در آن دفن کرده بود به خاک سپرد. درود خدا بر روانش باد