1933. رابطه بین بخت و عیب
عیبک مستور ما اسعدک جدک.
تا بخت یار توست، عیبت پوشیده است. (1927)
1934. مانع عیب جویی
من کساه الحیاء ثوبه، لم یر الناس عیبه .
هر کس که شرم و حیا جامه خود را بر قامت او بپوشاند، مردم عیبش را نبینند. (1928)
1935. عیب جویی از مردم و مسامحه با خود
لا تکن ممن یرجو الاخره بغیر العمل، فهو علی الناس طاعن، و لنفسه مداهن .
چونان کسی مباش که بدون عمل، به آخرت امید می بندد، پس او مردم را سرزنش و عیبجویی می کند، اما با خویش مسامحه می نماید. (1929)