أزری بنفسه من استشعر الطمع، و رضی بالذل من کشف عن ضره . کسی که در دل طمع آرد، نفس خود را به حقارت و پستی وادارد و هرکه پرده از سختی خویش بردارد به ذلت خویشتن تن سپارد. (1713)
قد یکون الیأس ادراکا، اذ کان الطمع هلاکا . گاهی ناامیدی از چیزی، دریافت آن است، هنگامی که طمع مایه هلاکت است. (1714)