الصادق علی شفا منجاة و کرامة، و الکاذب علی شرف مهواة و مهانة . راستگو در آستانه نجات و بزرگواری است و درغگو در لبه پرتگاه و خواری.(1577)
بکثرة الصمت تکون الهیبة. با خاموشی بسیار، هیبت و شکوه در آدمی پدید می آید. (1578)