1509. اصالت تقوا
لا یهلک علی التقوی سنخ أصل، و لا یظمأ علیها زرع قوم .
اصل ریشه ای که بر تقوا روییده هلاک نمی شود و زراعت قومی که در زمین تقوا کاشته شده از تشنگی نخواهد خشکید. (1504)
1510. عاقبت بی تقوایی
من قل ورعه مات قلبه، و من مات قلبه دخل النار .
هر کسی که پارسایی اش کاستی گیرد، دلش بمیرد و آن کس که دلش بمیرد، داخل دوزخ شود. (1505)
1511. ره توشه تقوا
... و مصابیح لبطون قبورکم، و سکنا لطول وحشتکم، و نفسا لکرب مواطنکم .
(تقوای را) چراغی در دل قبر و آرامشی برای وحشت بی پایان و راه فراخی برای مواضع غم و اندوه خویش قرار دهید. (1506)