504 . مأموریت انسان در دنیا
فترودوا فی أیام الفناء لایام البقاء. قد دللتم عی الزاد، و أمرتم بالظعن، و خثثتم علی المسیر
در این روزگاران که رو به زوال می رود، برای روزهای ابدیت توشه بگیرید، شما انسان ها به ذخیره سازی توشه و به کوچ از این دیار فانی مأمور هستید. (499)
505. کشت دنیا و آخرت
أن المال و البنین حرث الدنیا، و العمل الصالح حرث الاخرة
ثروت و فرزندان، کشته های این جهان اند، و عمل صالح، کشت آخرت است. (500)
506. وسیله ای برای آخرت
بالدنیا تحرز الاخرة.
آخرت با دنیا به دست می آید. (501)