376. تاسف بر نادان مخور!
من کتابه ألی سهل بن حنیف و هو عامله علی المدینه، فی قوم من أهلها لحقوا بمعاویة -:
فکفی لهم غیاً و لک منهم شافیاً، فرار هم من الهدی و الحق، و ایضاعهم ألی العمی و الجهل
نامه ای است از آن حضرت به (سهل بن حنیف انصاری) و او حاکم مدینه بود: برای از دست دادن کمک و یاری آنان تأسفی به خود راه مده بس است برای اثبات گمراهی آنان و شفای دل تو از آزادی که به تو می دادند گریختنشان از هدایت و حق و شتافتن آنان به کوری و نادانی. (373)