نهج البلاغه موضوعی

169. خشم به قضای الهی

من اصبح علی الدنیا حزیناً، فقد أصبح لقضاء الله ساخطاً، و من اصبح یشکو مصیبةُ نزلت به، فقد اصبح یشکو ربه
کسی که به خاطر مال دنیا اندوه خورد، به قضای الهی خشم ورزیده و کسی که از مصیبتی که به او رسیده به خلق شکایت برد، از پروردگارش شکایت کرده است. (169)

170. قضای متقن الهی

لم یوده خلق ما ابتدا، ولا تدبیر ما ذرا، و لا وقف به عجز عما خلق، و لا ولجت علیه شبهُة فیما قضی و قدر، بل قضاء متقن، و علم محکم، و امر مبرم
آفرینش آن چه که خلق نموده و تدبیر آن چه که به وجود آورده است سنگینی و خستگی برای او نداشته و ناتوانی از ایجاد کائنات و به راه انداختن آن او را متوقف نساخته است و در اجرای قضا و گستردن نقشه هستی اشتباهی بر او وارد نگشته است، بلکه کار او قضایی است متقن و علمی است محکم و امری است قطعی. (170)

5. توصیف فرشتگان