121. دو صفت خاص الهی
الحمد لله الذی لبس العز و الکبریاء؛ و اختار هما لنفسه دون خلقه، و جعلهما حمی و حرماً علی غیره، و اصطفا هما لجلاله
ستایش خدای راست که عزت و کبریاء مطلق از ان او است، خداوند این دو مقام عالی را تنها برای خود برگزیده و هیچ کس شایسته آن دو نمی باشد. خداوند سبحان آن دو صفت را برای دیگران حوزه و حرم ممنوع قرار داد و برای جلال خود برگزید. (121)
122. عاری از ماعر و ادراک
بتشعیره المشاعر عرف أن لا مشعرله
با آفریدن مشاعر و حواس معلوم شد که او منزه از مشاعر و آلات ادراک است. (122)
123. پنهان و آشکار
کل سر عندک علانیه، و کل غیب عندک شهادةُ
هر پنهانی نزد تو آشکار و هر غایبی نزد تو حاضر است. (123)